Bjólfskviða

1	Heyrðum vér í árdaga    herfrægð Dana
2	þjóðalofðunga    lofstír spurðum
3	hversu öðlingar    örlög drýgðu!
4	Oft Skjöldur Skefingur    skæður féndum%,	[fjendum
5	bægði mörgum    frá bekki mjaðar,
6	hann sem áður var    allslaus fundinn
7	ægði herskáum    sér til hugarléttis.
8	Óx hróður hans    und% himinskautum
9	uns einn og sérhver%    umhverfis sátu 	[allir
10	handan hvalvega    hlýða urðu
11	gjöld guldu.    Það var góður konungur!
12	Aldinn jöfur    lét eftir niðja
13	ungan í garði    af Alföður sendan
14	fólki til frama;    er hann fann í nauðum
15	- höfðingjalausir    við harðræði
16	lifðu langtímum -    uns þeim lífdrottinn
17	Alvaldur himna    auðnu skóp.
18	Fagnað var Bjólfi    - fór vítt hróður -
19	Skjaldarniðja    um Skeiðalönd.
20	Svo skal sveinn ungur    til sæmdargjafa
21	fé sínu verja    í föðurgarði,
22	svo öld honum    að unnum sigri
23	viljug enn    til víga fylgi,
24	af hetjum sínum    og hreystidáðum
25	ágætur verði    með ætt sinni.
26	Rýmdi Skjöldur    á skapadægri,
27	%fullhugi fór    á fund síns Drottins.	[fór fullhugi
28	Báru buðlung    að brimsævi
29	svinnir samherjar,    svo mælti hann fyrir
30	%meðan orða átti    æðstur Skjöldungur, 	[meðan orðum réð
31	sá er lýða lof    lengi átti.
32	Stóð þar í lægi    stafnakringdur
33	ísaður, útfús    öðlings nökkvi.
34	Lagður var þar    lofsæll konungur,
35	baugabrjótur    að barmi skips,
36	mær% við mastur.    Þar var meiðma fjöld	[mæringur við mastur
37	færð af fjarvegum    frægstu djásn.
38	Kvað engi skrautlegar    kjölur hlaðinn
39	hildivopnum    og hervoðum
40	bíldum og brynjum;    við barm hans lágu
41	margir dýrgripir    er með honum skyldu
42	um flæðarvegu    fara víða.
43	Vildu þeir ei verr    vísi á leið búa
44	þjóðargersemum,    en þeir sem forðum
45	létu einsamlan    og aldurlausan
46	barn í reifum    um bylgjur fara.
47	Settu þeir honum    sigli gulldregið
48	hátt yfir höfði    %á haf létu,
49	gáfu hann græði,    grátnum sefa
50	harmfullum huga.    Hafa síðan eigi
51	sann mátt segja    salráðendur,
52	höldum undir himni    hvað af farmi varð.
53	Þá réði% Bjólfur    borgum Skjöldunga,	[réð
54	ljúfur konungur    langar tíðir
55	fylkir frægur    - faðir aldinn hvarf,
56	höfðingi úr heimi,-    en honum uppvóx
57	hár Hálfdan;    hélt meðan lifði
58	gamall og gunnreifur    glaða Skjöldunga.
59	Fjögur jóð honum    fornkveðið var
60	vöknuðu í veröld    vísis ættmeiður,
61	Hjörgeir og Hróðgeir    og Helgi inn góði,
62	heyrði ég það (Yrsa)    væri Ála kvon,
63	Höða-Skilfings    hvílubeðja.
64	Þá var Hróðgeiri    herlán% gefið, 	[hersæld
65	víga virðing    svo að vinmágar hans
66	forystu fylgdu    og af frændum óx
67	mögdrótt mikil.    Móður honum svall,
68	höll skyldi reisa    heit það strengdi,
69	mjöðrann mikinn    mengi láta húsa...
70	meiri en aldabörn    áður vissu
71	og í inni því    %með öllum deila 
72	gömlum og ungum,    því er guð honum veitti,
73	utan land þjóðar    og líf þegna.
74	Þá frá eg víða    til verka settan
75	mannfjölda mikinn    við miðgarð þenna
76	hús að skrautbúa.    Honum lánaðist
77	með öld árla    að algera húsið,
78	hallranna mest.    Gaf Hjartar% nafn 	[Herodda
79	að um veröld vítt    veg hans bæri.
80	Brá hann eigi% heitum,    baugum deildi 	[ei
81	og silfri að sumbli.    Salur gnæfði
82	hár og horngeypur;    höðelda beið,
83	leiðra loga.    Áður lengi væri
84	enn reis eggjagnat    með eiðsvörnum;
85	aftur valníð    vakna skyldi.
86	Þá varð inn fláráði    fólsku andi
87	illsku þrúgaður    í ystu myrkrum,
88	er hann dag hvern    dróttir heyrði
89	kveða við kætitré    í konungs ranni,
90	sungu skáld% ljóð.    Sá fræddi er kunni
91	um ætta upphaf    við árdaga tíðir,
92	kvað hann Almáttkan    jörðu skapa,
93	litbjartan vang    legi kringdan,
94	setti fagnandi    sunnu og mána
95	ljós að ljá    landbúendum
96	og frjóvguðu    foldarskauti
97	gerði lífgrös    og laufskóga,
98	öllu kviku    gaf önd og líf. -
99	Undi darraðardrótt%    dándislífi
100	%heillum seild,    uns að höndum sendi 	[heillum studd
101	firn feiknleg    fjandi í helju.
102	Var grimmur draugur    Grendill að heiti,
103	magnað meinvætti    á mörkum lifði
104	í fúlum fenjum;    meðal fimbulskrímsla
105	útskúfuð ættkvísl    við ósæld bjó
106	síðan Skaparinn    sagði upp dóminn:
107	allri ætt Kains    álög morðingja,
108	æðstur drottinn    vegna Abels dauða.
109	Fæð% sú var þung,    fór hann einn vegar.
110	Vegna þess meinverks    frá mannkyni bægt.
111	Af honum illþýði    uppvaknaði
112	jötnar og álfar    og árar vondir,
113	einnig illskutröll    sem ofsótti Herrann
114	%löngum stundum;    launin þeim hann galt.
115	Gekk hann að njósnum    þá% náttaði 	[er
116	til ins háva hús,    hversu hring-Danir
117	eftir bjórbýting    búist hefðu um.
118	Öll var þar inni    oðlingadrótt
119	sofin eftir sumbl,    sorg eigi kviðu
120	né vissu ófarir.    Illu heilli
121	grimm og gráðug    þá að garði fór
122	vættur rasandi    og rekka% þrjátíu  	[vera
123	beit til bana;    á brautu síðan
124	með fengi sinn fór    til fúlla heimkynna
125	að kætast yfir krásum    og kviðfylli.
126	Þá er ótta leið    og eldi af degi
127	Grendils hervirki    gumar litu.
128	Komu eftir kæti    kveinstafir,
129	mikill morgunymur%.    Mæringur þjóðar,
130	öðling% árgóður    óglaður sat,
131	þoldi fyrir þegna    þungar harmsakir,
132	síðan þeir leiða    litu sporaslóð
133	næturvágests.    Var það % ofraun
134	svo ills að bíða.    Bið var þó ei löng,
135	því nótt aðra    níðverk enn framdi,
136	morðingi skæður,    og af meiri illsku,
137	fádæma firn.    %Var hann framur í því.
138	Þá var auðfundinn    sá er annarsstaðar
139	leitaði víðsfjarri    voðastaðnum%
140	%að svefnbeð sæmra    salarbekkjum þeima, 	[svefnbeðjard
141	því augljóst var orðið    af ummerkjum
142	hallþegnum var hætta    af hatri búin.
143	%Vildu fjör ei    við fári gjalda. 	[Fjör né vildu
144	%Þannig ríkti hann     með rangindum, 	[Þannig hann ríkti
145	einn gegn öllum,    uns í eyði stóð
146	hús ágætast.    Var svo háar tíðir;
147	tólf vetra tíma    torrek% þoldi
148	vinur Skjöldunga;    vandræði flest,
149	auðmýkt og ömun.    Því var ýtakindum
150	sagt með sanni    í söngvum fornum
151	hversu grimmlega    Grendill réði% 	[réð 	[náði
152	Hróðgeiri lengi    haturníð efla,
153	firn og fádæmi    fjölda missira%,
154	sífelldar sakir.    Sætast né vildi
155	við manna neinn    af mengi Dana
156	eður fjörvarböl    féi gjalda;
157	virðar vitrir    væntu engra
158	bjartra bóta    af banahöndum.
159	Urðu ofsóknir    illyrmis
160	dimmur dauðskuggi,    djarfa og unga
161	hvekkti og hugstal.    Hverjar nætur
162	mistur mýrar    mönnum ókunnar,
163	hvarleiður helriði    úr hvarfi skreið.
164	Svo fjöld firna    fjandi mannkyns,
165	atall einfari    oftlega framdi
166	háðugleg illvirki.    Hjartar gisti
167	seimfáinn sal    svartar nætur, -
168	komst þó aldrei    til öndvegis
169	fyrir Drottins náð,    er honum dulin var.
170	Vandi var á höndum    vini Skjöldunga,
171	hugraun hörð.    %Hollvinir sátu
172	launfundi marga,    leituðu% ráða
173	hvað svinnhuguðum    snjallast væri
174	í bölnauðum    til bragðs að taka.
175	Oft þeir hétu    við hörgstalla
176	færðu fórnir,    ef finna mættu
177	lausn frá áþján    lífsmorðingja
178	þjóðaránauð.    Sá var þeirra siður
179	%huggun heiðingja,    helju þjónuðu, 	[háttur heiðingja
180	sorgfullum sefa;    sinn% eigi þekktu
181	dýrðar Drottin    sem dáðir metur,
182	ne himinhjálms    hæstan valdanda
183	lofprísa kunnu.    Langt verður þeim
184	er á bál brennanda    bornir verða
185	útskúfaðir    án allrar vonar
186	um hlutskipti annað.    Hinum mun betra
187	er að lífi loknu    líta Herrann
188	og í föðurfaðmi    friðar njóta.
189	Það var mæðutíð    megi Hálfdanar;
190	sá hann engi ráð    með svinnum köppum
191	vá þeirri varna.    Var honum ofjarl
192	sá inn langleiði,    er lýði vann
193	nágrimm níðverk,    náttvoði mestur.
194	Hann nam þetta fregna    Hugleiks kappi  %
195	góður með Gautum,    Grendils ódæði.
196	Sá var manna hverra%    reginsterkastur 	[hver,  hvers
197	%sem um þá daga    þekktust lífs
198	hetja hugumstór.    Hét hann Elliða
199	góðan að gera.    Kvaðst gunnkonung
200	sækja vilja heim    um svanvegu,
201	mæran þjóðstjóra,    er var manna þörf.
202	Fararbjuggust%    firðir alsnotrir,
203	síst vildu seinka    siklings förum,
204	hvöttu hetju    og heilla spáðu.
205	Hafði sá góði    Gauti til fylgdar
206	kempur kjörnar    er kunni bestar
207	til farar finna.    Við fimmtánda mann
208	á sundviðu sté,    seggjum vísaði
209	leiðum kunnugur    landa milli.
210	%Frestur leið til farar,    fley var á unnum, 	[Fram hraða för,
211	bátur und bergi.    Bragnar gjörvir
212	í stafn stigu -    straumur gjálpaði% 	[gjálfraði
213	svalur við sanda.    Seggir báru
214	á borð nökkva    björt og skínandi
215	gunnklæði glæst.    Gumnar ýttu úr vör
216	virðir vondjarfir    viði banda.
217	Bar þá yfir vogsæ%    vindi knúið
218	fagurhálsað fley    fugli líkast, 	[freyddi um fley
219	uns að enduðu    öðru dægri
220	undinstafni    öslað hafði,
221	láfarendur    land eygðu
222	brimklif blikandi,    bergstapa,
223	%sorfnir sæsnasir.    Voru sundafarar
224	við leiðarlok.    Á land hraðar
225	Veðrar lýður    og á vengi sté,
226	sæviði seildu.    Serki hristu,
227	göndlarvoðir.    Guði þökkuðu
228	er ferð um unnir    farsæla gaf.
229	Þá af virki% leit    vörður Skjöldunga,
230	sá er útnesja    átti að gæta,
231	bera yfir búlka    bjartar rendur
232	fyrða faslega,    furðu sleginn
233	hugði að grannt    hvað manna væri.
234	Hvatti þá stríðsfák    til strandar ofan
235	Hróðgeirs þegn    og hátt lyfti
236	mæki í mundum,    móðugur spyr:
237	"Hverjir fara þar    hyrjarvæddir,
238	búnir til bardaga    og brattan kjöl
239	um lagarstræti%    látið fljóta	[lagarleið
240	hingað yfir haf?    Hefi eg lengi
241	útvörður settur    um ægi skyggnst
242	svo að landa Dana    leiður né einn
243	með skipaher    skaða mætti.
244	Hér hafa kunnlegri    komið engir
245	lindberendur,    þó leyfisorð
246	herja vorra    hafið þér eigi,
247	frænda samþykki.    %Fyrr sá eg eigi
248	mann svo mikinn    sem þann mengi stýrir
249	jarl hervæddan,    hann mun sjaldgumi,
250	ef eigi ljúga    litir og ásyndir,
251	vopn hans og verjur.    Vil ég nú yðar%
252	ættir fregna    áður en víðar
253	%leiðvegu leita    um land Dana 	[litast um    í landi Dana
254	framgjarnir fari.    Fjarbúandi
255	sævarfarar    segi eg ykkur
256	heils hugar:    hvatlega er best
257	kunnugt gera    hvaðan komnir séuð."
258	Honum inn ellsti    andsvaraði% 	[andspjall gaf
259	foringi fyrða,    felldi orð saman:
260	"Erum allir    af ættum Gauta
261	og Hugleiks    heimsnautar.
262	Var faðir minn    fólki kunnur
263	eðla höfðingi    Eggþjófur heitinn;
264	átti vetrarfjöld    áður vegar hyrfi,
265	gamall frá garði.    Gleymist hann eigi
266	vitrum mönnum    um víða jörðu.
267	Vér því heils hugar    hlévörð% þinn, 	[hleifvörð
268	son Hálfdanar    sækjum heim,
269	verndara lýða.    Ver þú oss ráðhollur!
270	Eigum við mæring þann    mikil erindi
271	Dana lofðung,    dyljumst eigi
272	vorra áforma.    Vita munuð þér
273	sannindi sagna    sem vér spurt höfum,
274	%að Skjöldunga    skaði nótt hverja,
275	að dulinn dráphati,    í dimmu nætur
276	ynni þeim ódæði    óheyrilegust,
277	háðuleg hrakföll.    %Hróðgeiri því vil eg
278	%af huga reyndum    ráð kenna, 	[reyndum huga
279	hversu virtur og vitur    megi vinna fjanda,
280	ef að endingu    auðnast skal
281	á beisku böli    bót að ráða,
282	sárum hugmóði    svölun finna;
283	Annars æ síðan    erfiði drýgja,
284	mæðast í nauðum    á meðan stendur
285	háviðað    hús ágætast."
286	Vörður mælti,    þar á viggi% sat, 	[vakri
287	horskur ármaður:    "Á hvortveggja verður
288	skarpur skjaldvegi    skil kunna
289	orðum og verkum    og vel að hyggja.
290	%Heyri eg það    þér% hollir munið
291	vinir Skjöldunga.    Skuluð þér% týgjast
292	vopnum og verjum,    vísa eg leið.
293	Læt eg á meðan    liðsþegna mína
294	fyrir féndum    fley verja,
295	nýtjargaðan    nökkva í sandi
296	allvel geyma,    uns aftur hann ber
297	yfir lagastraum    ljúfan komumann
298	vaninstafni    að Veðrarmörkum.
299	Gunnfrömuðir    góðs munu bíða
300	heilir síðan    frá hildi koma."
301	Bjuggust þá brauta,-    beið á floti
302	reipum seildur    rúmur farkostur,
303	festur akkerum.    Fagurt skinu
304	roðin gulli    yfir rekka hlýrum
305	hildisvín    hert í eldi;
306	gunnmóður svall.    Gumar skunduðu
307	sóttist leiðin    uns sal timbraðan
308	glæstan og% gullþakinn    gaf að líta,
309	frægðarmestan    með foldbúendum
310	rann undir röðli    hvar ríkur bjó,%
311	lýsti ljómi sá    um landa fjöld.
312	Fylgdi þeim hetja%    uns til hofgarða 	[vörður
313	sjónhending var    og sjálfir máttu
314	finna veg framar.    Frækn á leið aðra
315	háfeta sneri    og hóf svo tal:
316	"Mál er mér að fara.    Megi alfaðir
317	heill og heilindi    hverjum ykkar
318	veita að veganesti.    Vil eg til sævar,
319	fyrir vígdrótt    á verði standa."
320	Steinlagt var stræti,    stígur vísaði
321	gumum greiða leið.    Gunnbrynjan skein
322	hert hagleikssmíð    hringum undin,
323	söng sváslega    þegar salar til
324	að hermanna sið    horskir gengu.
325	Settu sæmóðir    seggir skjöldu,
326	rendur hertar    að hallarveggjum.
327	Boðið var til bekkjar,    brynjur umdu
328	íta gunnserkir;    atgeirar stóðu
329	sæfara stolt    saman í röðum
330	askskeftir ofangráir.    Járnmeiðar voru
331	vopnum vel búnir.    Ver íturborinn
332	örvameiða    innti þá fregna:
333	"Hvaðan færið þér    fágæta skjöldu,
334	gráa herserki    og grímuhjálma,
335	hersköft mörg.    Eg er Hróðgeirs
336	ármaður í embætti%.    Útlendra meðal 	[Meðal útlendra
337	%menn sá eg aldrei    svo mikilúðga.
338	Munu þeir frjálsir    en á flótta eigi
339	og hugheilir    Hróðgeirs vitja."
340	Honum þá inn tigni    tilsvaraði
341	glæstur Veðrarþegn    %svo gerði mæla 	[gerði svo mæla
342	harður undir hjálmi:    "Hugleiks erum vér
343	borðunautar%.    Bjólfur er mitt nafn. 	[mötunautar
344	Vildi eg segja    syni Hálfdanar,
345	mærum höfðingja    mín erindi,
346	öðlingi þínum,    ef oss unna vill
347	hlutar svo góðs    hann að kveðja."
348	Úlfgeir mælti,    var af ætt Vendla,
349	var hans manndómur    mörgum kunnur,
350	vegur og viska:    "Vil eg ins danska
351	freys Skjöldunga    fregna vilyrði
352	baugabrjóts    um bón þína,
353	þjóðmærings    %um þína för, 	[um þínar farar
354	og andsvör% þér    óðar kunngera,
355	sem mér greiðlega    gefa mun."
356	Hvarf þangað hvatlega    er Hróðgeir sat
357	aldraður, afhærður%    með jarladrótt
358	gekk alsvinnur    uns við axlir stóð
359	Dana lofða;    kunni dróttsiðu.
360	Úlfgeir talaði    til síns vindrottins:
361	"Her eru á ferð    fjarran komnir
362	yfir úfið haf    ættmenn Gauta;
363	þeirra ellstur    arnseðjenda
364	Bjólfur nefnist.    Bón þeirra er sú
365	að minn þjóðherra    við þá mætti
366	orðum skifta.    Eigi mun þér tjóa
367	varna þeim viðræðu,    vinglaði Hróðgeir!
368	Vel vígtýgjaða    virðingamenn
369	teljum vér% þá vera,    traustur foringi 	[teljum þá vera
370	hetjum þeim    hingað vísaði."
371	Hróðgeir mælti    hilmir Skjöldunga:
372	%"Honum var eg kunnugur    kögursveini%. 	[Eg var honum kunnugur
373	Var hans ættfaðir    Eggþjófur heitinn,
374	honum forðum gaf    Hreiðar Gauti
375	einkadóttur.    Er nú afsprengi hans
376	horskur hér kominn    vita hollvina.
377	Sagt var það mér    af sæförum,
378	þeim er gjafskattinn    Gautum færðu
379	til þakkar þangað,    að hann þrjátíu
380	manna meginþrótt    í mundgreipum
381	hugrakkur hefði.    Heilagur Drottinn
382	hefir af gæsku    hann oss sendan
383	Vestur-Dönum,    þess er vænst hefi
384	móti Grendils grimmd.    Eg þann góðan skal
385	fyrir dáðir hans    djásnum sæma.
386	Bjóð þú ið bráðasta    brögnum inn ganga,
387	sjáum sifjadrótt    saman í hópi,
388	lát hann og vita    (að hann velkominn sé
389	með Dana þjóð."    Þá að dyrum hallar
390	Úlfgeir vendi,)    svo til orða tók:
391	"Mér lætur segja    minn sigurdrottinn,
392	öðling aust-Dana,    að hann ætt þína veit,
393	og þú sért honum    yfir sævarbrim
394	harðhugaður%    hingað velkominn.
395	Nú megið þér ganga    í yðar gunnserkjum,
396	undir herhjálmum    Hróðgeir að sjá;
397	látið hildibarða    hér úti bíða,
398	og oddasköft    meðan orðþing heyið."
399	Reis þá inn ríki    og riddarar margir,
400	þrúðlegur þegnhópur;    þó sumir biðu%,
401	héldu% vopnavörð,    sem þeim herrann bauð.
402	Snöfurlega gengu%    -snjall leiðbeindi- 	[safnast,    tróðu
403	undir Hjartar% þak;    hugdjarfur gekk
404	horskur und% hjálmi    uns hjá hofmönnum stóð.
405	Bjólfur mælti    -um hann brynja skein,
406	serknet slungið    smiðs hugvisku-:
407	%"Ver þú Hróðgeir heill.    %Hugleiks em% eg 	[Eg em Hugleiks
408	ættingi og þegn,    hef eg afreka fjöld
409	%unnið í æsku.    Urðu mér Grendils 	[í æsku framið.
410	%á óðalstorfu minni    ódæði kunn.
411	Sögðu það sæfarar    að salur stæði
412	ranna göfgastur    rekkum öllum
413	auður og ónýtur    nær aftansunna
414	undir himinrönd    horfin væri.
415	%Lögðu mér þá ráð    lýðir mínir
416	af visku sinni,    virtir karlar,
417	þjóðsæll Hróðgeir,    þín skyldi eg vitja,
418	því meginþrótt    minn þeir vissu,
419	höfðu sjálfir séð    þá eg úr svaðilför kom
420	fjandmönnum frá    hafði fimm þeirra bundið,
421	eyddi ætt jötna    og á unnum sló
422	nikra á nóttum,    nauðlega barg
423	Veðrum frá voða    -höfðu valdið sjálfir-,
424	grandaði illþýði,    og nú við Grendil skal,
425	inn ægilega,    einsamall heyja
426	þing við þursa.    Því mun eg nú
427	bragning Dana    biðja skulu,
428	oddvita Skjöldunga    einnar bónar:
429	að þú ei varnir mér,    vörður dáðrakkra
430	fólkvörður hár    því eg fjarran kom,
431	að eg mætti einn    og mínir drengir,
432	hópur harðsnúinn,    Hjörtinn friða.
433	Eg hefi og spurt    að inn ámáttki
434	vegna ofdirfsku    vopn eigi bæri.
435	Því skal eg hafna,    þess mér Hugleikur
436	minn yfirboðari    unna mundi,
437	sverð að bera    né sveigðan skjöld,
438	glóandi til gunnar,    en með greipum skal
439	fást við fjanda    og um fjör sekja,
440	harður móti hörðum.    Og þar hlíta skal
441	Drottins dómi    er dauðum ræður.
442	Verði mér það,    hann þess valdur yrði,
443	í gunnsal    Gautalýði
444	etur hann óbljúgur,    eins og oft réði
445	múga manna.    Né þú mínu þarft
446	höfði að hlúa,    hann það sjálfur mun
447	dreyra stokkið,    ef mér dauða vinnur,
448	bera blóðugt hrör    bergja í náðum  %
449	eta í einrúmi    utan miskunn,
450	í mýrarjarðfalli.    Mitt þarftu ei
451	lík um að búa    né lengi annast.
452	Sendu Hugleiki,    ef eg hníg að velli,
453	brynju besta,    er var brjóstvörn mín,
454	hreggla ágætust,    það var Hreiðars arfur,
455	Völundarsmíði.    Verði svo sem má."
456	Hróðgeir mælti,    hilmir Skjöldunga:
457	"Til verkadáða%%    vinur minn Bjólfur,
458	og til árnaðar%    okkur ertu kominn.
459	Þinn faðir þoldi    þrautir mestu,
460	er hann Höðleifi    handbani varð
461	%öldnum Ylfingi.    Hann þá eigi Veðrar
462	fyrir herbrögðum    halda máttu.
463	Sótti hann þá fund    suður-Dana
464	yfir unnir svalar,    ár-Skjöldunga.
465	Þá eg forðum varð    fylkir Dana
466	og ungur réð%    ágætu ríki, 	[stýrði
467	herborg auðugri.    Þá var Hergeir dauður,
468	minn eldri bróðir    %var eigi lífs,
469	barn Hálfdanar.    %Sá var betri mér!
470	%%Síðan á þær fæðir    fé eg bar, 	[Síðan á þær fæðir    fé eg þingaði 	[Síðan þær fæðir    ég fé(i) þingaði
471	sendi Ylfingum    yfir sævarhrygg
472	aldnar gersemar.    Hann mér eiða sór.
473	Svellur mér sefi    er eg% segja hlýt% 	[er segja hlýt 	[er segja verð
474	guma nokkrum    hverja Grendill mér hefir 	[hverja mér Grendill hefir
475	hörmung í Hirti    með heiftaræði
476	fólslega framið.    Eru fletverjar mínir
477	vanir sviftingum,    verða þó að% hníga 	[verða þó hníga
478	fyrir Grendils grimmd.    %Guði mun auðið 	[fyrir grimmd Grendils
479	%ódáðum þeim    frá öldum bægja! 	[níðingsverk þau    af náð sinni hindra!
480	Margir stærðu sig    að staupafulli
481	yfir ölveigum    örvameiðar,
482	hétu því í bjórsali%    bíða skyldu
483	gráðugs Grendils    með grám% eggjum.
484	%Þá var mjöðhöll þessi    við morguntíð
485	dróttsalur dreyrstokkinn    er af degi lýsti
486	sérhver bekkjarfjöl    blóði drifin,
487	hús hjördöggvað.    En eg hafði færra
488	dugandi drengja,    dauðinn þá tók.
489	Setjumst nú að sumbli    og svalan mjöð kneyfum,
490	sigurkrýndum seggjum    það sefa hressir."
491	Þá var Gautaliðum    gefið öllum
492	í bjórsali    bekkjarrými,
493	svinnferðugir    að sætum% gengu, 	[til sætis
494	þreklegir prúðir.    Þegn gekk um beina,
495	hann í höndum bar    haglegar ölkrúsir,
496	skenkti skíran lög.    Skáld meðan sungu
497	hátt í Hirti%,    það var hölda gaman,
498	ólítið dægradvöl    Dana og Veðra.
499	Ófari% tók til orða,    Eggleifsbur, 	[(H)Únfreður
500	er að fótum sat    Frey% Skjöldunga, 	[frey, fylki
501	leysti málrúnir -    lagði á Bjólfs för,
502	mararlangferð    mikinn óþokka,
503	því hann unnt gat    öngvum manni
504	metorða meiri    Miðgarðssona% 	[í Miðgarði
505	undir himni hám    en hafði sjálfur -:
506	"Ert þú sá Bjólfur    er við Breka reyndi
507	um svalan sæ    sund að% þreyta, 	[sund þreyta
508	veðjuðuð fíflslega    um vatnskunnáttu
509	og með% dáradirfsku    í djúpum hafs 	[í dáradirfsku
510	aldri hættuð?    Né ykkur neinn
511	ljúfur né leiður    letja mátti
512	heimskulegrar    hleypifarar.
513	Ægisröst þið reynduð    örmum þöndum
514	og í mararstraum    mundum brugðuð,
515	runnuð útá rúmsjó.    Risu öldur,
516	vetrarbrimgarður;    á valdi hafróts
517	sjö nætur svámuð.    Hann þig á sundi vann,
518	hafði meira megin%.    Þá að morgni hann 	[megins meira
519	að Höð-Rauma    hafströnd barst,
520	þaðan fór hann    til feðra óðala%,
521	ljúfra ættmenna    í landi Bröndunga,
522	heimakastala    hvar hetjum réði%,	[réð
523	%óðali og eignum.    Orð þín% og heit	[sín
524	sonur Beinsteins    sannlega efndi.
525	Þó vænti eg þér    verri þrauta,
526	þótt þú harðræði    þyldir mikil
527	í grimmri gunni,    ef þú Grendils dirfist
528	næturlangt    nærri bíða."
529	Bjólfur ansaði,    borinn Eggþjófi:
530	%"Ofmargt hefir þú,    Ófari vinur,	[Hefir þú ofmargt    Húnfreður
531	bjóri% drukkinn    um Breka talað,
532	sagt frá sæför hans!    Satt eg mæli,
533	að eg megins meira    í mari átti,
534	%við unnar erfiði    tek eg öllum fram.
535	Við það sögðum    á sveinaaldri%
536	og bundum heitum    - meðan báðir værum
537	í æskufjöri -    á úfnu hafi
538	aldri að hætta,    og það efndum við.
539	Höfðum sverð nakin,    er við á sæ runnum
540	í hörðum höndum,    því við hvalfiskum
541	verjast vildum.    Var hann eivit mér
542	um flóðöldu framar    né fljóta mátti
543	hraðar um sæ;    %en honum frá né vék.	[vék eg ei.
544	Þá við til samans    í sæ vorum
545	fimm nætur fullar    uns flóð% okkur skildi,
546	röst% vallandi,    veðra kaldast,
547	nótt niðdimm    og norðanvindur
548	helkaldur% móti blés;    háar risu% unnir.	[hart móti blés
549	Voru lagardýr    lostin undrum.
550	Leik við þau háði    lífsserkur minn
551	hörð handasmíð    hjálp veitti,
552	böðhregla brugðin    á brjósti lá,
553	glituð gulli.    Mig til grunna dró
554	feigur fjandskaði,    er fest hafði
555	í grimmum greipum.    En mér gefið var
556	ógnarlegum    oddi að rjóða  (?)%
557	hildibílds,    í heitu stríði
558	máttugt marardýr    minni hendi.
559	%Að mér oftlega    illdýr krepptu
560	þjökuðu þunglega.    Þau eg hæfði
561	dýru vopni    svo sem% vera ber.	[eins og
562	Varð þeim eigi    sú veislugleði
563	mannaætum    mig að gleypa,
564	setjast að krás    fyrir sæ neðan,
565	en að morgni    mæki undaðir
566	við útfiri%    uppi lágu
567	sverðum svæfðir,    síðan aldregi
568	um brattan sæ    brimfara
569	leiðum loka.    Ljós skein í austri
570	björt guðs birta,    brim lægði
571	að eg sævarströnd    sjá mætti,
572	vindi veðraða.    Verður oft þannig
573	ófeigum forðað    fyrir eigin dáð!
574	Svona% mér lánaðist    með sverði að slá
575	níu nikra.    Um nótt fréttist eigi
576	undir himinhvolfi    um harðari mannraun,
577	né í öldum hafs    annríki meira.
578	%Ennþá mér lánaðist    lífi að bjarga	[Lífi mér auðnaðist    enn að bjarga
579	af sundi móður.    Þá mig særinn bar
580	flæðarstraumur    að Finnalandi,
581	ylgja ólgandi.    Aldrei af þér
582	afrek slík    innt eg heyrði,
583	bíldarbrögð.    Breki hefir eigi
584	í hjörvaleik,    né hinir þið%,
585	svona djarflega    dáð unnið
586	hvössum sverðum    - hæli eg því eigi -
587	þótt bræðrum þínum    að bana yrðir,
588	höfuðættingjum.    Í helvíti muntu
589	fordæming líða    vegna lymsku þinnar.
590	Segi eg þér að sönnu    sonur Eggleifs,
591	aldregi hefði Grendill    svo grátt leikið
592	ófreskja ill    öðling þinn
593	og hraksmánað Hjörtinn,    væri hugur þinn
594	sinni þitt svalt    eins og sjálfur telur.
595	Það hefir hann fundið    að ei fælast þurfti
596	atalt eggjaþras    jöfurs liða,
597	svinnra sáta    sigur-Skjöldunga;
598	velur það er% vill    og vægir engum
599	af Dana lýði,    drepur að vild,
600	svæfir svefnþorni,    sóknar ei væntir
601	af geir-Dönum.    En Gauta mun eg honum
602	afl og áræði    áður en varir
603	að gunnverkum% sýna.    Gangi hver sem má
604	hraustur til mjaðar,    þegar% morgunljómi	[þar til
605	yfir aldabörn    á öðru dægri,
606	sunna svásleg    úr suðri skín!"
607	Þá varð hugsælla%    hringabrjóti,	[hughægra
608	háragrár herjöfur    hjálp treysti,
609	bragur bjart-Dana    Bjólfs orðum hlýddi,
610	fólkshirði frægum    fastmæli þótti.
611	Þá varð höldum kátt,    hlymur dundi,
612	upphófst orðgaman.    Inn gekk þá Valþjóf
613	kvon Hróðgeirs    kunn að siðum
614	heilsaði gullvarin%    hallar gumum,
615	fyrstum fylkisvíf    fullið seldi
616	efstum aust-Dana    óðalsverði,
617	bauð honum blíðlega    bjór að þiggja,
618	lýðum ljúfum%.    %Hann af lyst þáði%.	[lýðum lofaðan.    Hann ljúfan þá(ði)
619	Saup salarfull    sigurreifur konungur.
620	Um gekk og bauð    ættvíf Helminga
621	ungum og öldnum    öllum deildi,
622	silfurskál seldi.    Síðast kom þar
623	að hún Bjólfi,    baugsett kvon
624	%móðug í sinni    mjaðarker bar.
625	Heilsaði% Gauta,    Guði þakkaði	[Gladdi (Kvaddi?) Gauta
626	vitrum orðum    að hann veitti henni
627	að mega einum treysta    afreksmanni
628	fárið að fjarlægja.    Fullið þá% hann,
629	víðfrægur ver    úr Valþjófar hendi,
630	greiddi andspjall    inn gunnfúsi.
631	Bjólfur mælti,    borinn Eggþjófi:
632	"Eg það hugði    %þá á haf lét,
633	sæbát setti    %minni seggjadrótt,
634	alráðinn%    fyrir yðvart fólk
635	vinna sigur    eða að velli hníga
636	fjandgreipum festur.    Fremja mun eg
637	ærudáðir    eða endadægurs
638	í þessum mjöðsal    %míns bíða."	[míns hér bíða
639	Orð þau vífi    vel líkuðu,
640	gildmæli Gautans.    Gekk skartbúin
641	eðla þjóðkvon    hjá öðlingi að sitja.
642	Þá var enn% sem áður    innan hallar
643	stóryrði töluð,    státuðu lýðir
644	sigurljóð sungu    uns á svefnmálum
645	sonur Hálfdanar    halda vildi
646	til aftanshvílu.    Illyrmið vissi hann
647	vitjaði hásalar    í vigahug,
648	þá er% sunnuljós    sést eigi lengur	[þegar
649	og niðmyrk    nótt fer að%,	[nótt að fer
650	dimmleit skuggahvel    dettur yfir
651	veðraskýjum undan%.    Verar risu á fætur.%	[undan veðraskýjum.    Verar upp risu
652	Árnaði hver öðrum    allra heilla,
653	Hróðgeir Bjólfi    og honum faldi%	[fól
654	vínarins vöktun,    varð þetta að orði:
655	"Naumast hefi eg áður    neinum falið
656	síðan eg hönd og rönd    hefja mátti,
657	þrúðarin Dana    er nú þér hefi.
658	Haf nú og haltu%    hús ágætast,
659	minnugur frægðar,    meginhreysti kunnur,
660	vakta% gegn voða!    Veitist hvað þú æskir
661	ef þú frá afreki    kemur aftur lífs."
662	Hróðgeir þá vendi    með hetjudrótt sinni,
663	hilmir% Skjöldunga    %út úr höllu,	[úr höllu út
664	vildi vígframur    Valþjóf finna,
665	kvon og beðju.    Hafði konunga drottinn
666	Grendli gegn,    sem gumar heyrðu,
667	salarvörð sett,    er af sjálfsdáðum
668	fyrir jöfur Dana    jötunvörð bauð.
669	Æðrulaus Gautinn    öruggur treysti
670	hugrekki og afli    og Herrans náð. -
671	Hann þá afklæddist    hringabrynju,
672	hjálm tók ofan,    seldi hjör slíðraðan,
673	kjörvopnið    konungssveini,
674	og halda bað    á hildibúnaði.
675	Hreifði þá inn góði    gamanmálum,
676	Bjólfur Gauti,    áður á beð stigi:
677	"Held eg mig til harðræða    hvergi síðri
678	til gunnverka,    enn Grendil þenna.
679	Því mun hann ei sverði    svæfa skulu,
680	aldri eyða,    þó eg alls mætti.
681	Lærði hann eigi    við lægi mínu
682	rönd að reisa,    þó röskur sé
683	til níðingsverka.    Í nótt við skulum
684	sækjast án sverða,    ef hann sjálfur þorir
685	vopnlaus til víga.    Megi inn vísi Guð
686	hverjum% oss til handa,    heilagur Drottinn	[hvorum
687	sigur dæma,    er hann sér þess verðan."
688	%Halla sér þá horskir,    að hlébólstri lögðu
689	andlit ærleg%    og umhverfis hann
690	snjallir særekkar    svefnbeð finna.
691	Enginn hugði    að uppfrá því
692	áttslóðir sínar    þeir aftur litu,
693	%fólk og feðraborg    hvar fæddir voru upp.
694	Fregnað% höfðu þeir    að fullmargir	[Fregið höfðu rymt
695	í þeima vínsal    vádauða hlutu
696	Dana lýðir.    En Drottinn gaf
697	vef Darraðar    Veðrar lýðum,
698	fylgi og fulltingi,    að þeir fjanda mættu
699	við eins manns afl    yfirvinna,
700	af hans sjálfsdáðum.    Sann þeir vissu
701	að máttugur Guð    manna sonum
702	ákvað aldurtila.    Um óttu náttmyrka
703	kemur skuggabaldur.    Skatnar sváfu
704	þeir sem horngaflað    hús átti að verja
705	allir utan einn.    Öld það vissi
706	að ekki megnaði    móti Guðs vilja,
707	merkuraurriði    í myrkri að varast
708	þann er vakandi    í vígahuga
709	beið móðþrunginn    böðvarþings.
710	Kom þá frá mýri    undir misturhlíðum
711	Grendill gangandi,    Guðs reiði sleginn.
712	Hugði meinskaða    manna sonum
713	ýmsum snarlega    í þeim sali hám%.
714	Vóð hann haustmyrkur    að vínhúsgafli,
715	gunnsali gumna    er gjörla þekkti,
716	fagurfjallaðan.    Var ei fyrsta sinni
717	að Hróðgeir hann    heima% sótti,	[heim sótti
718	þó hann aldregi    áður né síðan
719	hali harðari    hallarþegnum fann!
720	Bar hann að garði    þá er bragnar voru
721	horfnir að draumþingum.    Hurð gekk frá stöfum
722	við eldi hert,    er hann hramm reiddi,
723	hratt upp bölúðugur    heiftum þrunginn
724	salar dyrum.    Síðan hraðskreiður%
725	yfir fáðan flór    fetaði dólgur
726	í jötunmóði;    úr augum honum
727	lýsti líkast    logum brennandi.
728	Sá hann í ranni    rekka marga
729	sofandi sveindrótt    saman í hópi,
730	%ættniðja unga.    Illur hlakkaði,	[ættniðjar ungir.
731	hugði sér dælt,    áður dagur rynni,
732	atal ókynjan    einhvers þeirra
733	lífi að ljúka,    lystugur orðinn
734	vænti vistfylli.    Varð þó eigi
735	að mætti hann    menn slíta
736	og neyta nótt þá.    Nálægur gætti	[nóttu
737	mágur Hugleiks    hversu meinskæðum
738	fárgreipum þeim    fara skyldi að.
739	Illur ólukki    utan biðar
740	fljótur greip    er fyrstan náði
741	sofandi rekk,    sem hann óvaran
742	beit til beins,    blóð drakk úr æðum,
743	svalg stórum,    á samri stundu
744	aldri næmdan    allan gleypti
745	með höndum og fótum.    Fetar svo nær
746	að handfjatla    hugarprúðan
747	rekk á hvílubeð,    rétti framar	[hvílbeð
748	klær hvassyddar.    Hinn það snarráður
749	ætlað% hafði    og við olnboga reis.
750	Fann það samstundis    firinvörður
751	að mætt hafði aldrei    í miðgarði
752	jarðarskauts,    öðrum manni
753	harðari í handgreipum.    Í huga kenndi
754	dauðageigs,    varð ei grand flúið.
755	Hugur varð honum heimfús,    vildi í hýði flýja,
756	%sækja djöfla drög.    Í svo dárlegar
757	%ógöngur um ævi    áður né rataði.
758	Minntist þá inn góði    mágur Hugleiks
759	orða sinn% um aftan,    uppréttur stóð
760	og fast tók hann á,    fingur brustu.
761	Út vildi jötunn,    jarl stóð fyrir.
762	]tlaði illræmdur    að hann þá mætti
763	viðnám finna    og síns vegar renna,
764	flýja í fensíki,    %þótti fingur vera
765	í hörðum greipum.    Það var hleypiför,
766	er inn hatrammi    til Hjartar fór.
767	Dróttsalur dundi,    Dönum öllum varð
768	kastalabúum,    kappa sérhverjum
769	óhægur ölskerfur.    Illt var í báðum,
770	reiðir rannverðir.    Rannur hlumdi.
771	Voru undur stór    að vínsalur
772	stóðst höfuðstríð,    á storðu féll eigi
773	fögur foldbygging,    fast var hún treyst
774	innan og utan    með járnböndum
775	hugviti smíðuð.    En frá syllum rifnaði
776	mjöðbekkur margur    - mér var svo tjáð -
777	gulli dreginn,    þegar grimmir stríddu.
778	Væntu þess ei áður    vitrir Skjöldungar
779	að meðal þeirra    væri manna neinn
780	hraustur og harðbeina%    svo það hús mætti	[harðbeinn
781	leggja að velli,    nema logafaðmur
782	sviði og sylgi.    Sífellt glumdu
783	köll og háreisti.    Kenndu norð-Danir
784	ótta og óróa    einn og sérhvern
785	er þeir um veggi%    veinan heyrðu,
786	gráthljóð gól    Guðs óvinur,
787	sigurlausan söng,    sárlega emjan
788	helju heftur.    Hélt honum fast
789	sá er manna var    meginsterkastur
790	er í þá daga    þekktust lífs.
791	Vildi hlévörður%    fyrir hlut engan
792	láta kvalgest    kvikan sleppa,
793	né hans lífsdaga    lýða neinum
794	nýta taldi.    Nokkrir brugðu
795	ýtar Bjólfs    ættartanga,
796	vildi frídrottins    fjör verja,
797	mærs þjóðans    ef þeir mættu svo.
798	%Þeir það ei vissu,    er þeir verk drýgðu,
799	harðhugaðir    hildarmegir,
800	og úr átt hverri    áhlaup gerðu,
801	lífsókn:    þeim sískæðum
802	engin á jörðu    járn kjörin,
803	gunnbíldur neinn    granda mátti,
804	því hann sérhverju    sigurvopni
805	eggjar deyfði.    Skyldi aldurtili
806	%þó á því dægri    þessa lífs	[þó á því lífsdægri    líkhams þessa
807	aumlegur verða,    og andi hans
808	á fjanda vald    fara síðan. -
809	Þá fann það    sá er fjöld áður
810	móðugur myrti    manna ættar,
811	ódæði framdi    - öndverður Guði -
812	að honum líkhamur    ei lengi dugði,
813	er inn móðugi    mágur Hugleiks
814	hélt honum í höndum;    hvor% var þar öðrum	[hver
815	lifandi leiður.    Lífsár hlaut
816	atall óbermir,    á öxlum honum
817	göptu svöðusár,    sinar sprungu,
818	brustu beinliðir.    Bjólfi þá var
819	gunnfrægð gefin,    Grendill varð þaðan
820	flýja fársjúkur    undir fenbakka,
821	leita í %vonda vist,    vissi þá gjörla	[vist vonda
822	%aldurskeið sitt    á enda runnið,
823	%daga talda.    Danir allir voru
824	eftir valróstu    verki fegnir.
825	Hafði þá að fullu    sá er fjarran kom
826	snotur alsvinnur    sali Hróðgeirs
827	úr nauðum leyst.    Náttverkum fagnaði
828	afreksdáðum.    Hafði aust-Dönum
829	Gautlendingur    gefin heit leyst,
830	angur og eymd    allra bætti,
831	áhyggjur þungar,    sem þeir áður báru
832	og þrautaneyð,    er þola urðu%,	[máttu
833	armæða ólitla.    Augljóst var táknið,
834	þá er% hildingur    hendi lyfti%,
835	%öxl og armlegg    - allt saman fylgdi
836	Grendils hrammi -    undir gneipa burst.
837	Þá var að morgni    -mér var tjáð -
838	um þá gjafhöll    gunnrekkur margur;
839	fóru folktogar    fjær og nær
840	komu víða vegu%    vildu sjá undur,
841	óvættar spor.    Engum líflát það
842	sárlega þótti    seggja% neinum	[seggjum neinum
843	þeim er tírarlausar    traðir skoðuðu,
844	hversu örmagna    áleiðis þaðan,
845	nauðum ofurseld%    í nykursíkið
846	flæmdist feig%    fjörlemstur bar.
847	Þá var af blóði    brim vellandi,
848	ólgandi æðasjó    allt var mengað,
849	heitur lífrauður    hjördreyri vall.
850	Dauðfeigur dormaði    og draumalaus
851	í fenjafriði    fjöri varpaði
852	heiðinni sálu    Hel tók þar við.
853	Þaðan aftur sneru    aldavinir
854	og gumnar% ungir    úr gamanför,
855	móðugir frá mýri    mörum riðu,
856	bragnar á blökkum.    Það var Bjólfs dáð
857	mærðum frægð;    margir það tjáðu,
858	að suður og norður    milli sæva tveggja
859	ofar jörmungrund    enginn væri
860	und% gangi sólar    göfgari honum
861	 randberenda,    né ríkis verðugri. -
862	Þó sínum víndrottni    virðing sýndu,
863	glæstum Hróðgeiri,    því hann var góður konungur. -
864	Stundum hugreifir    hlaupa létu,
865	fara fjörspretti    fölva mari,
866	þar sem foldvegir    fagrir þóttu,
867	kjörvegir kunnir.    Eða% konungs þegn,
868	gumi orðhagur,    er geymdi sagna,
869	sá er óf% kunni    eldri fræða
870	geymd í minnum,    - gaf nýjum orð
871	sönnum tíðindum -    seggur %fyrst ræddi	[hóf máls
872	hróðurför Bjólfs,    haglegum orðum%,
873	af framadáðum    flutti spjall,
874	víxlaði orðum.    Velmargt hann kvað
875	það er frá Sigmundi    sagt heyrði
876	af eljundáðum,    ókunnugt margt
877	af Völsungs herverkum    og víðförum,
878	þeim er gumnabörn    gjörla né vissu,
879	undur og firn,    %nema Fjötli með honum,	[og Fjötli báðir
880	því honum sérhvað    segja gerði,
881	ungum ættniðja,    því% þeir æ voru
882	í neyð hverri    nauðastallbræður,
883	höfðu ótalda    jötna ættar
884	sverðum slegna.    Sigmundi óx
885	eftir dauðdaga    dómur ólítill,
886	því hann víghraður    vélti um drekann,
887	hodda hirði.    Undir háum klettum
888	öðlingssonur    aleinn drýgði
889	fræknar dáðir,    þá var Fjötli eigi.
890	Honum auðnaðist    hjörvi að nísta
891	orm inn frána,    oddur nam við grjót,
892	drifið dreyrajárn.    Deki svalt. (Dreki fékk bana)%
893	Hafði íviðgjarn    unnið þær dáðir
894	að hann baugasafn    bar í sjóð
895	að sjálfdæmi,    sæbát hann hlóð
896	bar á barm skips    bjartar% meiðmar%,
897	Völsungs niðji%.    Vormur% bráðnaði.	[niður
898	Var sá rekka    víðfrægastur
899	með verfaraþjóð,    vígmanna gætir
900	eljundjarfur    - því auði hrósaði -
901	síðan Hermóð    við hildi þraut
902	orku og ármæði,    er með Jótum var
903	viltur afvega    á vald féndum,
904	%forsending bein.    Fyrðar voru lengi
905	sorgum slegnir,    hann varð sínum lýðum,
906	%öllum öðlingum    til ævisorgar.	[öðingum öllum
907	Syrgðu þeir oft    þá% saman komu
908	fullhugins för    fjöld snoturra ýta,
909	þann er þeim bót skyldi    á böli ráða,
910	að þjóðans barn    þrífast mætti,
911	föðurleifð fá,    fólki stýra,
912	hirð og hléborg,    hölda ríki,
913	óðal Skjöldunga.    Hann því% öllum varð,	[þar
914	mágur Hugleiks,    manni hverjum
915	hugumkærri.    Hinn var glataður%.	[farinn.
916	%Flýtt var enn för    um fölvar slóðir,	[Enn var för flýtt
917	reyndir gæðingar.    Reis morgunsól
918	skær í skyndi.    Skálkur margur
919	svinnhugaður    til salar kom
920	undrið að skoða.    Einnig jöfur sjálfur
921	úr brúðarbúri,    baughodda vörður,
922	tiginn trað    með traustu fylgi,
923	mannkostum búinn    og með honum kvon
924	gekk til mjöðhallar    í meyja fylgd.
925	Hróðgeir mælti    - til hallar gekk,
926	stóð á hlaðhellu,    horfði á burst salar
927	gullskínandi    og Grendils hramm -:
928	"Fyrir sýn þessa    þökk sé Alvaldi
929	færð með feginleik.    Fjöld beið eg harma
930	og angurs af Grendli.    Enn má Guð
931	vinna undraverk,    vörður himna.    %
932	Örskammt er síðan    eg einskis mér
933	vænti né vonaði    á vegi framar
934	né bót að bíða,    þá er blóðstokkið
935	hús ágætast    hjördreyrugt stóð. -
936	Hörð var sú raun    hugvitur enginn
937	ráð kunni nein    er reyna mætti
938	lýða landvígi    leiðum verja
939	árum og djöflum.    Einn hefur nú
940	fyrir Drottins náð    dáðir framdar%
941	sem öllum oss    að útgrunda%
942	reyndist ofviða.    %Orð mín heyri	[Orð mín berið
943	%sú inn ágæta,    er svo ítran kund	[þeirri inni ágætu
944	ættum fæddi,    sé hún ennþá lífs,
945	að hana Aldarguð    útvalið hefur
946	með slíkum barnsburði.    Nú eg% Bjólfur þér,	[Nú Bjólfur þér
947	hölda bestum,    sem mínum% höfuðniðja	[sem höfuðniðja
948	%ann af hjarta og hug;    héðanaf% skaltu
949	rækja þá frændsemd%.    Fáðu% hvað þú æskir	[Fá
950	af veraldarauði,    er eg veita má.
951	Oft hefi eg launað    lélegri ténað
952	hoddum sæmt    hetjur ringari
953	%fyrir minni afrek.    Munt þú nú hafa	[afrek minni
954	þær dáðir framið    að þinn dómur lifi
955	%um allan aldur.    Alvaldur þér	[aldur allan
956	gjöfum launi    sem hann geri jafnan."
957	Bjólfur mælti,    borinn Eggþjófi:
958	"Vér það unnum    að óskum vorum,
959	%fang þreyttum    við fenstramba,	[flugumst á
960	eflda ókynjan.    Unnað þér hefði
961	að þú sjálfur    sjá mættir
962	hversu dólgur banvænn    við dauða varð.
963	Hann eg fljótlega    hörðum tökum
964	%á valbeð    vildi binda	[á banabeð    binda vildi
965	svo á mínum% mundgreipum    mætti kenna
966	í fjörbrotum lífs,    ef ei fluið hefði.
967	Mátti eg ei við honum    - það vildi ei Drottinn, -
968	gekk hann mér úr greipum,    þó ei gjarnan sleppti,
969	argur rekningur,    hann var ofjarl minn,
970	fóthvatur fjandi.    Fékk þó hramm sinn
971	að launum brotinn    á bak aftur
972	um arm og öxl.    Er hann slíku
973	vesæll vágestur    varla bættari.
974	Leyfist eigi lengur    leiðum ormi%	[vágesti	[gesti
975	%syndir drjýgja,    því hann sár hafa
976	í nauðgreipum    njörvað fastan,
977	bannvænum fjötrum;    bíða fær hann þar
978	útskúfaður    til efsta dóms,
979	er Skaparinn klár    honum skriftir setur."
980	Þá var kyrrlátur    kundur Eggleifs,
981	gortaði lítt    af gunnverkum,
982	því öðlingum    annars kraft
983	yfir hárri burst    hrammur sýndi,
984	fjanda fingur;    fengu allir séð
985	sterklegar klær    stáli líkastar,
986	heiðingjans handspora,    hildirekks
987	banvænn oddur.    Einhver þá mælti
988	að sú in harðasta    höggvopns egg
989	mundi ei hrína    á hræi þvísa;
990	blóðgan hramminn    bitu ei járn.
991	Þá var hafist handa    Hjörtinn innanvert
992	fimmlega að fegra;    fjöld var þar komin
993	vífa og vera    er vínrann þenna,
994	gestsal skreyttu.    Gullinn skein
995	vefnaður um veggi,    veraldarundur
996	seggjum öllum    er sjá og skoða.
997	Var ið bjarta hús    brotið víða
998	allt innanvert    ofið járnböndum,
999	hjörur% brostnar;    var hússins þak
1000	eitt óskaddað    þegar óbermir,
1001	firinfordæða    á flótta kom
1002	örvona um aldur.    Engum er gefið
1003	forlög að flýja    - þó fresta megi -
1004	sækir hver sitt    sálberenda,
1005	markaður bás    mannsbarni hverju,
1006	grundarbyggjum    gefst dauðaró,
1007	líkamsleyfum    legurúm traust
1008	eftir ævisumbl.    Þá var orðið mál
1009	til hallar að ganga    Halfdanar syni,
1010	vildi sjálfur konungur    sumbl þiggja.
1011	Frá eg aldrei fyrða    flokk svo stóran
1012	hlýða konungi    kurteislegar.
1013	Settust þeir á bekki    sinnisglaðir,
1014	fögnuðu vistum    fegnir teigs
1015	mjaðarfull margt;    mágar voru
1016	svinnhugaðir    í þeim sali háum%,
1017	Hróðgeir og Hrólfur.    Hjörtur var inni
1018	fylltur frændvinum%;    feiknstafir% voru
1019	þjóð-Skjöldungum    þá enn fjarri.
1020	Gaf þá Bjólfi    bur Hálfdanar
1021	sigli gullið    að sigurlaunum,
1022	skrautbúið hertákn,    hjálm og brynju,
1023	sváslegt sverð,    sáu það margir
1024	borið hetjunni.    Bjólfur tæmdi
1025	fullið standandi,    fégjafa slíkra
1026	fyrir mannaskara    ei minnkast þurfti, -
1027	frá eg ei víngjafar    vænni meiðma
1028	gulli alsetta    gumna nokkur
1029	að ölbekki    öðrum seldi%.	[skenkti.
1030	Var hjálmhvolf    höfuðbjargar
1031	vírum undið    vafið utan hringum,
1032	svo hann fleinaslög    föst eigi mættu
1033	skúrharðan skerða,    þá er% skjaldfreki
1034	óvinum sínum    æddi í mót.
1035	Lét þá öðlingur%    átta mari
1036	gullbitlaða    á gólf teyma,
1037	inn meðal ýta;    á einum þeirra
1038	söðull var steindur    og silfurbúinn,
1039	það var hersöðull    hákonungs,
1040	þegar sverðaleik    sonur Hálfdanar
1041	efna% vildi, -    %né í orrahríð	[æfa vildi
1042	%vék af vígaslóð    þó valur félli.
1043	Og Bjólfi% þetta    bauð% hvortveggja,
1044	Ingvina jöfur,    til eignarhalds%,
1045	viggi og vopn,    bað hann vel njóta.
1046	Svo mannlega    mær þjóðann,
1047	hirðvörður hölda    höfuðstríð launar
1048	mörum og meiðmum    að maður engi lái,
1049	sá er segja vill    sönn tíðindi.
1050	Þá lét sérhverjum    salardróttinn
1051	þeim er með Bjólfi    um brimleiðir kom,
1052	þar í mjöðbekkjum    meiðma selda,
1053	erfðagripi    og annað fágæti,
1054	gulli galt    þeim er Grendli vann
1055	mein og kvöl,    - sem hann mörgum annars,
1056	hefði ei vitur Guð    varnað honum
1057	og manns hugrekki.    %Máttugur réði	[Máttkur réð
1058	yfir gumna ættum    sem hann gerði nú.
1059	Því er skilningur    skötnum bestur
1060	og hygginn hugur.    Hvers manns bíður
1061	ljúft bæði og leitt,    ef langa hríð
1062	erfiði drýgir    ofar moldu.
1063	Þá var söngur    og simfónstónar
1064	fyrir Hálfdanar    herforingjum
1065	voru kætitré    knúin lengi,
1066	skemmti þar í höllu    skáld Hróðgeirs
1067	fyrir mjöðbekkjum    flutti kvæði,
1068	um Finns og fylgdar    farar illar.
1069	Hetja hálf-Dana,    Hnefi Skjöldungur,
1070	á Frísa vígslóð    falla mátti.
1071	Eigi Hildiborg    hrósa þurfti
1072	Jóta orðheldni;    að ósekju varð
1073	ljúfum rænd    af þeim lindberum%	[lindberendum
1074	%börnum og bræðrum    er bana hlutu
1075	geiri undaðir;    það var gamanlaust!
1076	Hló eigi hugur    Haka dóttur
1077	ærin var orsök,    er árla morguns
1078	undir ljósum himni    líta mátti
1079	myrða mága,    er hún mærsta átti
1080	um veraldarvang.    Vegnir allir
1081	Finns þegnar    nema fáir einir,
1082	%svo ei hann mátti    við þann mannastyrk
1083	vinna Heingest    í vopnaskiptum,
1084	fekk eigi att    svo fáum til víga
1085	konungsþegnum%.    Buðust kostir harðir,
1086	að hann eigið gólf    ætti rýma,
1087	höll og hásæti,    og til helminga
1088	með Jótabörnum    eiga mætti,
1089	og við fégjafir    Folkvaldssonur
1090	dægur hvert    er Dana minntist,
1091	Heingests herflokki    hringa seldi,
1092	gæfi djásn gullin    og dýra gripi,
1093	hverju sinni    er hann í bjórsali
1094	með Frísaniðjum    að fulli gleðst.
1095	Bundust þeir heitum    af beggja hálfu
1096	friðarsáttmála.    Finnur Heingesti
1097	órjúfandi    eiða% sór,
1098	að eftirmál%    öruggt% skuli	[að eftirlifandi
1099	halda% í heiðri,    af hverjum manni	[í heiðri halda
1100	í orðum og verkum    og aldrei rjúfast,
1101	þó deila verði    með drápsmönnum,
1102	eða bauggjafa    bana fylgja,
1103	höfuðlaus her    má hörðu sæta
1104	og ef Frísa neinn    framt talar
1105	eða morðsakir    í minnum hefur,
1106	þeim munu sverðseggjar    sýndar skulu. -
1107	Efnað var til elds    og unnið gull
1108	sótt í sjóði.    Sjálfra Skjöldunga
1109	böðrekkar    til báls færðir.
1110	Mátti að þeim eldi    augum líta
1111	blóðstokknar brynjur,    björt algullin
1112	hert hildisvín    af hali mörgum
1113	sundur söxuð,    sum í val slegin!
1114	Sagði þá Hildiborg    að á Hnefa bál
1115	hennar sjálfrar sonur    settur skyldi,
1116	brennast með beinum    og á báli vera
1117	að öxl ættingja.    Algrátin kvon
1118	harmljóð þuldi%.    Hermenn stóðu vörð  %(?)
1119	Hátt bar við himin    hyrjarloga,
1120	bálköstur snarkaði,    brast höfuðskel,
1121	benjar sprungu,    blóð sprændi,
1122	lemstruðust lík,    logi svalg alla
1123	gráðugur geistur,    þá er að gunni féllu
1124	þjóða beggja;    þrotinn var frami.
1125	Vildi þá inn horski    hverfa á brautu
1126	að föllnum frændum    Fríslands vitja,
1127	heimilis og háborgar.    Heingestur %átti
1128	fárlegan vetur    með Finni sat
1129	allt ótryggt;-    óðal hann þreyði.
1130	%Þótt mætti eigi    á mar ýta	[Þó hann mætti ei
1131	hringstafna,-    fyrir hafsjóum
1132	vöktum af vindi,    vetur síðan læsti
1133	ísaböndum unnir,    uns aftur kom
1134	ár í garða,-    sem það gerði nú,
1135	%þá sem að venju    vitjuðu salar	[er að venju
1136	%veður vorbjört.    Vetur flýði	[vorbjört veður
1137	fagran foldarbarm.    %Farbúast vildi
1138	gestur% frá görðum%;    gjarnari var hann
1139	sorga að hefna    en til sæfarar,
1140	ef hann bardaga    byrja mætti
1141	hann sem hugað    hafði Jótum.
1142	Vékst hann því ei undan    vegsemd þeirri
1143	er honum Húnleifssonur%    hildiljóma	[sonur Húnleifs
1144	bestan vopna    við barm lagði;
1145	voru eggjar þær    Jótum kunnar.
1146	Síðar sóknharður    sjálfur Finnur
1147	varð eggjum bitinn    í eigin húsi
1148	þegar grimmúðgir    Gunnleifur og Ásleifur
1149	komu um haf    og harma röktu,
1150	árásir kærðu,    því órótt sinni
1151	byrgðu ei í brjósti.    %Salur varð blóði stokkinn	[Varð blóðstokkin salur (blóði stokkinn)
1152	%fjandmannalíkum,    og Finnur veginn,	[(af) líkum fjandmanna
1153	konungur og lið,    en kvon fangin."
1154	Bogmenn Skjöldunga    til skipa færðu
1155	lausafé allt    landkonungs,
1156	%flest er í Finnsborg    %finna máttu
1157	gull og gimsteina.    Um græðisveg
1158	dróttseta víf    Dönum færðu,
1159	leiddu til ættlýðs.    Ljóð var uppi,
1160	söngvarans kvæði.    Setinn var bekkur
1161	við skemmtan og háreisti,    skenktu byrlarar
1162	vín af skrautkerum%.    Þá gekk Valþjóf fram
1163	undir gullnum baugum    til góðvina tveggja,
1164	sátu saman frændur,    þá voru sifjar heilar,
1165	trúði hver% öðrum.    Og Ófara hirðmanni
1166	að Skjöldunga fótum,    honum skatnar enn treystu,
1167	héldu hugrakkan    þó á hættustund
1168	sviki síðar frændur.    Sagði kvon Skjöldunga:
1169	"Drekk full þetta    dróttvinur minn,
1170	hringdrifi!    Ver þú% heill og sæll,	[ver heill og sæll
1171	gullvinur gumna,    og við Gauta mæltu
1172	mildum orðum,    svo skal maður gera!
1173	Bjóð Gautum til gleði    gjafa minnugur
1174	%fjær og nær    er þú fengið hefur.
1175	Sagt var það mér    þú að syni vildir
1176	hafa hetju þá.    Hjörtur er fáinn,
1177	baugsalur bjartur,    bjóð þangað jafnan
1178	meðan gjöfum miðlar,    síðan mágum leyfðu
1179	fólk og ríki    er þú fara hlýtur
1180	á vit þinna örlaga.    Veit eg þá muni
1181	minn glaði Hrólfur    gjafmildur ungum
1182	og örlátur verða%,    ef þú áður honum,
1183	vinur Skjöldunga    af veröld lætur.
1184	Vænti eg hann góðu    gjalda muni
1185	okkar nánustu,    ef hann alls minnist
1186	hversu við vildum     að verðleikum
1187	á æskutíð honum    árna fremda."
1188	Hvarf þá til bekkjar    hvar hennar burir sátu
1189	Heiðrekur og Hróðmundur    og höldasynir%
1190	saman þeir yngstu;    sat þar og inn góði
1191	Bjólfur Gauti    hjá þeim bræðrum tveim.
1192	Borið var honum full    og blíðlega
1193	ort á hann orðum,    og undið gull
1194	gefið af örlæti    armhringar tvennir,
1195	hrynserkur og hringar,    hálsbaugur mestur
1196	%er eg foldu ofar    fregnað hefi.
1197	Hvergi undir himni    höld vissi eg betri
1198	hljóta hirðmeiðma,    síðan Heimir flutti
1199	til bjartrar borgar    Brísingamen,
1200	skrautlegast djásn,-    skálmnauð flýði
1201	Jörmunrekks,    það var rétt valið.-
1202	Hring þenna hafði    Hugleikur Gauti,
1203	Svertings ættniðji    í síðustu för,
1204	er hann und vígmerki    varði dýrgripinn
1205	herfang sitt.    Hann varð aldri næmdur
1206	er vegna ofdyrfsku    í vanda rataði,
1207	friðslit við Frísa.    Fór hann með djásn%
1208	sett jarknasteinum    um sævarleið,
1209	ríkur jöfur;    und% rönd var lagður.
1210	Féll í hendur frökkum    fylkis hrör,
1211	brjóstverjur hans    og sá baugur með;
1212	vígfrekur ver    valinn rændi
1213	eftir geiraþing.    Gautaliðar
1214	hræbeð hlutu.    Í höll var glymur.     
1215	%Valþjóf mælti    fyrir% veisluborðum:
1216	"Berðu þessa bauga,    Bjólfur ljúfi,
1217	haltu með heiðri    og hregglu njóttu,
1218	þjóðargersemar    verði þér til gæfu.
1219	Að dáðum og hreysti    vertu% drengjum þessum	[ver
1220	lærimeistari!    %Eg mun launa þér vel.	[Mun eg
1221	Dáð hefir þú framda%    þá er %fjær og nær
1222	um allar tíðir    þig ágætan gerir,
1223	um heim svo vítt    sem hafalda fellur
1224	að vindheimaströnd.    Vertu% meðan lifir	[Ver
1225	ágætur og auðugur,    ann eg þér vel
1226	dýrra kjörgripa.    Drengjum mínum
1227	góðvinur sért%    glaður og ljúfur!	[sértu
1228	Er hér einn og hver    öðrum trúr,
1229	húsbóndahollur    og hugarljúfur,
1230	þegnar samhentir    þjóð einhuga,
1231	drukknir dróttgumar    eru dælir oss!"
1232	Gekk hún til sætis.    Þar var sumbl valið,
1233	drukku virðar vín.    Vissu ei fyrir
1234	örlög ill%,    þau yfir dundu	[illvíg
1235	ýta marga,    er að aftni leið
1236	og Hróðgeir farinn    til herbergja,
1237	ræsir til rekkju.    Rann varðaði
1238	ýta hópur    sem áður jafnan.
1239	Báru á% bekkfjalir    og bjuggust um
1240	á beðbólstrum.    Bjórskálkur nokkur
1241	fús og feigur    að fleti hneig.
1242	Settu þeir að höfði    hildirendur
1243	borðviðu bjarta;    þar á bekkjum voru
1244	yfir öðlingum    auðsénir
1245	háreistir hjálmar,    hringabrynjur,
1246	vönduð viðarspjót.    Var þeirra siður
1247	að vera jafnan    til vígs búnir,
1248	heima og í hernaði,    hvarvetna%	[hvarvetna þar
1249	og á hverju méli,    er herra þeirra
1250	þóknast kynni.    Sú þjóð var góð!
1251	Seig á þá svefn.    Sárt fékk hann gjalda
1252	aftanhvíldar,    sem oft hann naut
1253	síðan gullinn sal    Grendill vaktaði,
1254	efndi til ills    uns að endalokum
1255	svalt í synd.    Sýnilegt varð
1256	virðum víðkunnum    að væri hefnir
1257	lífs eftir leiðan,    sem lengstum er
1258	eftir gunnróstur.    Grendils móðir
1259	mundi mótgerðir    meinvættur ill
1260	sem í díkjum var    dæmd að búa,
1261	köldum keldum    síðan Kain varð
1262	eggbani    eigin bróður,
1263	föðurfrænda,    friðlaus að reika
1264	morði merktur    mannsgamni fjær
1265	eyðimörk eigra.    Eru þaðan komnir
1266	grimmdargestir,    Grendill var einn,
1267	haturvargur,    sem í Hirti fann
1268	vakandi ver    vígs bíða;
1269	hvar inn grimmi gaur    gripinn varð,
1270	af þeim er minntist    síns meginstyrks,
1271	góðrar gjafar,    er Guð hann sældi;
1272	hét hann á Alföður    til hjálpar sér
1273	og fulltingis,    að hann fella mætti
1274	helvítisgestinn.    Til heljar niður
1275	fór hann héðan    fagnaðarlaus,
1276	mannkynsfjandi.    Nú er móðir hans
1277	galin, grimmúðug    gengin áleiðis
1278	í sorglega för    %að sonar hefndum.
1279	Kom hún þá að Hirti    hvar hring-Danir
1280	%sofnir voru í sældum.    Seggjum skjótlega
1281	gerðist hverft    þegar Grendils móðir
1282	inn var komin.    Var þó öllu minni,
1283	munur þeirra slíkur    sem meyjarkraftur
1284	að vígverki    móti vopnberum%,	[vopnberendum
1285	bundnum hjörvi    með brotnum eggjum,
1286	sverði blóðsveittu    yfir svínhjálmi
1287	eggjum hvesstum    öndvert sker.
1288	Voru þá í höllu    harðeggjuð gripin
1289	sverð yfir bekkjum    og breiðrönd mörg
1290	hneppt fast í höndum,    hjálmur gleymdist
1291	og brynja síð,    í svo bráðum voða.
1292	Varð henni hverft,    vildi út þaðan,
1293	fjöri forða,    er hún fundin var;
1294	hafði þó einn    öðlingsmanna
1295	fast fangað,    er til fenja sneri.
1296	Sá var Hróðgeiri    hölda kærstur,
1297	trúr fylgisveinn    milli tveggja sæva,
1298	ræsis randberi,    er hún í rekkju sló,
1299	frægur fullhugi.    Fjær var Bjólfur,
1300	hafði í búr annað    til beðjar gengið
1301	eftir meiðmagjafir,    mær Gauti.
1302	Hróp varð í Hirti,    hún þá blóðga leit
1303	kunna krumlu;    kveinað var á ný
1304	úr ýmsum áttum.    Ill voru býti,
1305	er til beggja handa    borga skyldi
1306	með ástvina% fjöri.    Þá var aldin konungur,
1307	hár hildirekkur    í hjarta mæddur,
1308	er hann öðlingsmann    ólifðan sá,
1309	dýrstan þegna    dauðan vissi.
1310	Hratt var að búri    Bjólfs fetað,
1311	sigurreifur sóttur.    Saman í dögun
1312	kom með hinum,    kempa göfug
1313	sjálfur með seggjum    %snotur þar beið
1314	hvort honum Alvaldur    aftur mundi
1315	eftir váspjöll    víglán gefa.
1316	Gekk þá inn gólfið    gumi vígreifur
1317	með %handgengna hali    -hallarviðir dundu-	[hali handgegna
1318	vildi á vísi%    varpa orðum,	[vísa
1319	vörð Ingvina    og vísari gerast
1320	hví hann nauðstaddur    um nóttu væri.
1321	Hróðgeir mælti,    hilmir Skjöldunga:
1322	"Spyr þú eigi sæld!    Sorg bar að höndum
1323	Dana lýðum.    Dauður er Askherji%,
1324	Jörmunleifs    eldri bróðir,
1325	er minn rúnvísi    ráðgjafi var,
1326	stallari við öxl mér    ef stríð bar að höndum,	[axlarstallari
1327	höfuðvörður    þá er hnitu vigrar,
1328	skeindust hjálmar.    Svo skyldi jarl% vera,
1329	%öðlings ármaður    sem Askherji var.	[með öðlingum forðum
1330	Varð honum í Hirti    að handbana
1331	%valgestur vafrandi;    veit eg eigi hvert%
1332	atall afreki    aftur hvarf
1333	fylli% fagna.    Fékk hann þess hefnt,	[fylli að fagna
1334	er þú í gærnótt    Grendil sveltir%
1335	heiftum haldinn    hörðum krumlum,
1336	því hann of lengi    lýðum mínum
1337	eyddi og útrýmdi.    Í átökum féll hann
1338	aldursekur;    nú% er annar kominn
1339	örgumleiði,    vill ættingja hefna,
1340	er vígspjöll áður    vakið hefur,
1341	þau er minnast má    margur þegn
1342	sá er% sjóðgjafa    í sefa grætur
1343	nístur í neggi.    Nú liggur höndin,
1344	sem áður vildi    öllum duga.
1345	Eg það bændur    í byggð minni,
1346	salráðendur    segja heyrði,
1347	að þeir séð hefðu    saman tvenna
1348	merkuraurriða    um mýrar fara,
1349	%drauga ámáttka.    Var annar þeirra
1350	svo% sem þeir nánast%    nema máttu,	[næst
1351	%kvenveru áþekkur,    óskepna hin	[áþekkur kvenveru
1352	í ljótu mannslíki,    laungötur trað,
1353	meiri þó vexti    manna% hverjum.
1354	Gaur þenna forðum    Grendil nefndu
1355	foldbúendur;    föður né vissu
1356	eður hvort átti    afkomendur,
1357	veisuvofur.    Vafra þau auðnir,
1358	úlfa átthaga    og útnes blásin,
1359	forir og fenjalönd,    hvar um% flúðir hálar
1360	í dimman skúta    með dunum fellu
1361	foss und foldu.    Farinn er þaðan
1362	snertispölur    til stöðuvatns;
1363	hanga þar yfir    hrímgir börvar,
1364	viður rótfastur    vatni skýlir.
1365	Þar má nátt hverja    níðundur skoða,
1366	vafurloga á vatni.    Svo vís er engi
1367	%gumna borinna    að botn þess viti.
1368	þótt um heiðaslóð    hundum eltur
1369	hjörtur horntraustur    holtviðar leiti,
1370	flæmdur úr fjarska,    fjöri% lætur	[fjöri sínu lætur
1371	fargað á bakka,    áður fari inn þangað
1372	höfði að bjarga.    Hýr er eigi staður!
1373	Þaðan vatnsreykir    vellandi stíga
1374	liðast til lofts,    lemjast vindi,
1375	daprast öll veður,    dimmir í lofti,
1376	upphiminn grætur.    %Allt er ráð vort
1377	undir einum þér.    Eigi er þér kunnur
1378	feiknlegur staður,    %hvar þú finna mátt
1379	syndugt flagð.    %Sæk ef þorir!	[Sæktu
1380	%Mun eg þér för þá    féi% launa,
1381	gömlum dýrgripum,    sem% gerði eg fyrr,
1382	%undnum baugum,    ef% erindi hefir%.	[ef þú
1383	Bjólfur mælti%,    borinn Eggþjófi:	[gaf andspjall
1384	"Lát huggast, inn horski!    Hverjum mun% betur
1385	%vinar hefna    en í vílmóð falla.
1386	%Allir bíðum vér    aldurtila
1387	veraldarlífs.    Vinni hver sem má
1388	dóm áður deyi%;    það er dróttgumum
1389	ólífðum    orðstír bestur.
1390	Rís, ríkisvörður,    ráðumst til farar
1391	Grendils móður    götur að skoða.
1392	Heiti eg þér:    %hún skal hvergi dyljast,
1393	í foldarfaðmi    né í fjallskógi,
1394	á% græðisgrun    né hvar ganga hyggur!
1395	Þetta dægur    þola mátt%
1396	váspjöll verstu,    vænti eg þess."(?)
1397	Upp hljóp inn gamli,    guði þakkaði,
1398	máttugum drottni,    fyrir mannsins orð.
1399	Þá var Hróðgeiri    hestur beislaður,
1400	fléttað faxið.    Fylkir vitur
1401	alskrýddur reið,    aðrir gengu
1402	lindberar% allir%.    Leiðina% röktu	[lindberendur      Leið
1403	um skógarslóðir,    skoða fótspor
1404	yfir græna grund,    hvar hún gengið hafði
1405	um myrka mýri    og mann borið
1406	lífvana,    ljúfastan þegna
1407	þeirra er með Hróðgeiri    heima áttu.
1408	Æddu% þá yfir    öðlingabragnar%
1409	grjótskriður brattar,    götur tæpar,
1410	öng einstígi,    ófæra leið,
1411	slútandi nýpur    og nykurgjár;
1412	fór hann% fyrir    við fáa menn,
1413	virða gatna,    vang skoðaði,
1414	fann að skammbragði    fjallaþallir
1415	gráu standbergi    grúfa yfir,
1416	stakan runna;    stóð undir hylur
1417	dreyrugur, drefjaður.    Dönum varð öllum,
1418	vinum Skjöldunga,    verk fyrir brjósti,
1419	%þvílík þolraun    %þegn margur	[þolraun þvílík
1420	%ókvæða varð,    þegar Askherja
1421	við sævarklöpp    sáu höfuð.
1422	Byltist blóðughadda    fyrir bragna augum,
1423	mettuð mannsblóði.    Merki var gefið,
1424	%þeytt voru horn.    Þegnar stansa.	[voru horn þeytt.
1425	Sáu þeir í vatni    vætti marga,
1426	sjaldgæfa sæbreka    í sundi leika,
1427	í leyni við höfða    lágu nykrar,
1428	er um undornmál    oftlega hafa
1429	sveimað gráðugir    um seglaslóðir,
1430	villidýr og ormar    viku af leið
1431	ólmir og% uppvægir,    álengdar heyrðu
1432	gunnhorn gjalla.    Gautinn náði
1433	með fleinboga    fjöri næma
1434	vatnastramba,    er% var á sundi,	[var á sundi
1435	strengvölur flaug,    stóð í hjarta,
1436	dapraðist sund    uns dauður flaut.
1437	Á honum stóðu    oddar svínfleina,
1438	krókaspjótum    var kauði nístur,
1439	lagður í gegn    og á land dreginn,
1440	kynlegur marbúi;    menn undruðust
1441	grálegan gest.    Gyrði sig Bjólfur
1442	hyrjarvoðum%,    hvergi smeykur;
1443	skyldi herbrynja    höndum brugðin
1444	kunnáttusmíð,    kanna sundið,
1445	sú er beinkofa    bjarga mætti,
1446	að honum hildigreip    hjarta né mætti,
1447	illskufull    %aldri ræna; 
1448	en hvítur hjálmur    höfuð verja,
1449	er við tjarnarbotn    tekur niðri,
1450	í vellankötlu,    vafinn skrauti,
1451	%undinn festum,    sem í árdaga	[festum undinn
1452	orti vopnsmiður    af undrasnilli,
1453	setti svínlíkum    að síðan engi
1454	brandur né böðmækir    bíta mætti.
1455	Þá var eigi minnst    meginvopna,
1456	í té honum lét    talsmaður Hróðgeirs;
1457	%sá var heftimækir    Hrotti nefndur,	[var heftimækir sá
1458	afbragð annara    eldri gersema,
1459	eggjárn erjað    eiturteinungum%
1460	herjað höðsvita    að hildi ófeilið%
1461	manni hverjum    er í mundum greip
1462	og háskafarir    hefja þorði
1463	á fjandaslóðir;    var ei fyrsta sinni
1464	er það eljunverk    efla skyldi.
1465	Eigi minntist nú%    Eggleifsmögur%
1466	afli aukinn,    hvað hann áður sagði
1467	víni drukkinn,    er hann vopn sitt léði
1468	betri sverðfreka%.    Sjálfur ei þorði
1469	undir unnarhyl    aldri% hætta,
1470	drýgja afreksverk.    Þar hann orðstír lét
1471	og hetjuheiður.    Hinum fór(st) ei svo,
1472	er sig til gunnar    gyrðan hafði.
1473	Bjólfur mælti,    borinn Eggþjófi: 
1474	"Minnst þú nú, inn mæri    mögur Hálfdanar,
1475	frægur þengill,    þá eg er fararbúinn,
1476	hollvinur gumna,    heits okkar forðum,
1477	ef eg% að þörfum    þínum skyldi	[ef að þörfum
1478	aldur enda,    að þú mér æ værir	[að æ mér værir
1479	framliðnum    í föðurstað.
1480	Ver þú mundberi    mínum ungsveinum,
1481	handfélögum,    ef mig hildur nemur.
1482	Svo og% meiðmar þær    er mér gafstu,
1483	Hróðgeir ljúfi,    Hugleiki sendu.
1484	Má þá af gulli því    Gautadrottinn,
1485	sonum Hreiðars    sjá, er það lítur,	[sjá, er lítur,
1486	að eg með hugprýði    hylli vann
1487	baugabýtis,    meðan beið eg lífs.
1488	Og Ófara% lát þú    aldinn laufa,
1489	vænt vígsverð    víðkunnan mann
1490	harðegg hafa;    með Hrotta mun eg
1491	dóm mér vinna,    %eða mig dauði nemur!"
1492	Að töluðum orðum    tók Veðrar-Gauti
1493	fljótur til fóta,    fékk hann eigi
1494	andsvara biðið;    öldur gripu
1495	horskan hildirekk.    Heillengi dags
1496	leið áður liti    lagarbotn.
1497	Fann það fljótlega    sú er flæðagöng
1498	herská vaktaði    hundrað missera,
1499	grimm og gráðug,    að gumi mennskur%
1500	undirheim óvætta ofan kannaði.
1501	Greið þá gráðug    gunnrekk móti
1502	ötulum klóm,    ei mátti þó skaða
1503	hraustan líkama,    hringserkur barg,
1504	hún ei þá brynju    brjóta mætti,
1505	lokinn limserk    leiðum fingrum.
1506	Bar þá sæylgur%    er hún% botni náði,
1507	hringaþengil    til heima sinna,
1508	mátti hann vart    - þó móðugur væri -
1509	vopnum valda,    er viðundur mörg
1510	sótti að í sundi,    sædýra fjöld
1511	hvössum vígtönnum    hjörserk nístu,
1512	eltu hann óvættir.    Eigi duldist
1513	að hann í nauðsal    nokkrum var staddur,
1514	hvar hann vatn eigi    %væta mátti,	[vann að skaða,
1515	því að þak skýldi    fyrir þungum bylgjum
1516	og sjávarsogum.    Sá hann eld brenna,
1517	bleikan loga    bjartan skína.
1518	Þekkti þá inn góði    grunnvargynju
1519	maravíf mektugt.    Magnlega hjó
1520	hildibíldi,    hönd fylgdi eftir,
1521	henni um höfuð    hringvölur% gól
1522	grimmúðug gunnljóð.    En það gestur fann
1523	að böðljómi    beit honum eigi
1524	til aldurskaða,    því eggin sveik
1525	í þraut þungri;    þoldi áður margt
1526	á handmótum,    hjálma risti,
1527	feigra verjur;    það var fyrsta sinn
1528	að dýr málmur    dugði eigi.
1529	Úrræði fann    og eigi hikaði
1530	frægðar minnugur    frændi Hugleiks:
1531	Varp undaveli    vænlegum grip
1532	fokreiður halur,    á foldu lá	[halur fokreiður
1533	stálegg stinn;    styrkleika treysti,
1534	máttugum handtökum.    Svo skal maður gera,
1535	sá er í stríði    stundar að vinna
1536	lofstír langæan;    né um líf sitt% hirðir.
1537	Greip þá í bægsli    - glímdi ósmeykur -
1538	Gautaleiðtogi    Grendils móður;
1539	brá þá böðharður%,    - brími var í skapi -
1540	fordæðuflagði,    uns á fleti hún lá.
1541	Gerði hún fljótlega    gjalda honum
1542	grimmdartaki    og gegn honum þreif;
1543	kastaði sér yfir    kappa styrkan,
1544	fóthvatan ver,    uns hann fallinn lá.
1545	Sat hún salargest    og saxi brá,
1546	breiðu, eggbjörtu;    vildi burar hefna,
1547	einkaniðja.    Á öxlum var honum
1548	brjóstnet brugðið,    barg það fjöri,
1549	hvorki oddur né egg    innúr náði.
1550	Farist hefði þá    frændi Eggþjófs
1551	undir hafsbotni%,    hetja Gauta,	[í ginnungagapi	[undir grund víða    Gauta hetja
1552	hefði ei höðbrynja    hjálp veitta%,	[framið,
1553	hjörnet hart, -    og heilagur Guð
1554	olli vígsigri,    vitur Drottinn,
1555	röðla ráðandi    réttlæti greindi
1556	auðveldlega,    svo% upp hann stóð.	[þá
1557	Sá hann þá sörvum    sigurbíld lagðan,
1558	jötunsmíði forna    fárleg eggin,
1559	vígmanna stolt;    það var vopna best, -
1560	þó var það meira    en maður neinn annar
1561	að brandaleik    bera mætti,
1562	traustlegt og fagurt    tröllasmíði.
1563	Greip þá í fetilhjalt    freki Skjöldunga
1564	hrjáður, hugstola    hringmæki brá
1565	aldurs örvona,    af afli sló,
1566	svo við háls henni    hneit rammlega,
1567	beinkringla brast,    bíldur sneið sundur
1568	feigan fleskham;    hún til foldar hneig,
1569	sveittist sverð,    seggur fagnar verki.	[fagnar seggur verki.
1570	Lýsti af loga,    ljóst varð inni
1571	sem af himni    heiðum skini
1572	röðulglóð.    Um rann litast%,
1573	hvarfaði með veggjum,    vopni hélt
1574	fast um hjöltu    Hugleiks þegn
1575	errinn og óhræddur, -    má ei egg bila
1576	hildirekk,    er hvatlega vill
1577	Grendli gjalda    glettingar margar,
1578	þær er hann% vann    vestur-Dönum	[þær er vann
1579	oftar miklu    en einu sinni,
1580	þá er hann Hróðgeirs    hirðinauta%
1581	sló í svefni,    sofandi bruddi%
1582	af fólki Dana    fimmtán manns,
1583	og annað eins    út með sér bar;
1584	ljótur leikur.    Nú lamaðist honum	[ljótur var leikur.
1585	fárreiður halur    þar á fleti sá
1586	gunnmerktan    Grendil liggja
1587	aldurlausan    eftir %þann skaða,	[skaða þann,
1588	sem í Hirti hlaut.    Hræ tókst á loft,
1589	er hann dauður    drápshögg þoldi,	[er hann nú dauður
1590	af hörðum hjörvi%,    og varð höfði skemmri%.
1591	Sáu það senn    snotrir karlar
1592	er með Hróðgeiri    á haf litu,
1593	unnar flæði    allt var mengað,
1594	brim blóðlitað.    Blandinhárir
1595	gamlir og gegnir    %getum leiddu
1596	að öðlingur þeirra    ei aftur kæmi,
1597	né sigrihrósandi    sækja mundi
1598	fylkisfund,    flestir hugðu
1599	að hann brimylgur%    brotið hefði.
1600	Þá var nón dags.    Frá nesjum viku
1601	hvatir Skjöldugar;    heim og sneri
1602	gullvinur gumna.    Gestir sátu
1603	daprir í huga,    í djúp störðu;	[í djúpið
1604	væntu ei framar    sinn vindrottinn
1605	augum líta.    Þá varð undafalur
1606	af höðsveita    sem hrím% væri,	[sem hrím eitt væri,
1607	vígbíldur eyddist;    það var undrasýn,
1608	eggjárn bráðnaði    ísi líkast
1609	%þá er frostabönd    Faðirinn lætur
1610	af vötnum undin,    sá er vald hefir
1611	sumars og vetrar;    það er sannur skapari.
1612	Flutti ei þaðan    frækinn Gauti
1613	meiðmar fleiri,    þó margar sæi,
1614	%en þetta höfuð    og þau hjöltu með	[en höfuð þetta
1615	sett eðalsteinum,    sverð var bráðið,
1616	brunnið blað    blóði heitu
1617	eitraðs illyrmis,    sem það áður deyddi.
1618	Sóttu nú% frá sævi    sá er þar áður
1619	féndum fækkaði,     upp úr flæði svam.
1620	Þá voru unnir    íðiltærar
1621	allt umhverfis,    hvar ögurflegða
1622	líf sitt lét    og lánað veldi.
1623	Bar þá að landi    liðsmanna vörð,
1624	sundmóður svam,    sjófang hrósar,
1625	meginbyrði    er með sér hafði.
1626	Gekk honum móti    Guði þakkandi
1627	þrúðlegur þegnhópur,    þekkum fagnaði
1628	er heilan á húfi    heimtu aftur.
1629	Honum var af höfði    hjálmur numinn.	[Var honum
1630	losað um brynju.    Lögur hvíldi	[drúpti
1631	und heiðum himni    hjördreyrugur.
1632	Flýttu för þaðan    eftir fótsporum
1633	feginshugar,    foldvegu troða,
1634	kunna stigu;    konunghollir menn
1635	frá þeim hreggnösum%    höfuð% báru
1636	erfiðlega    einn og sérhver
1637	fullhugar;    fjórir máttu
1638	á bíldsköftum    byrði færa
1639	til gullsalar,    Grendils höfuð.-
1640	Þeir á svefnmálum    til salar komu
1641	framir ferðhvatir    fjórtán saman%
1642	Gautar gengu;    gumnadrottinn
1643	með þeim trað    í mjöðhallartún.
1644	Gekk þá í höllu    gumnastýrir,
1645	dáðrakkur maður    dóms verðugur,
1646	höldur hugrakkur,    Hróðgeir kvaddi.
1647	Þá var á hári    á hallargólf borið
1648	Grendils höfuð,    hvar gumar drukku,
1649	körlum ógnaði    og konum ið sama
1650	andstyggð sú,    fyrir augum bar.	[er fyrir augum bar.
1651	Bjólfur mælti,    borinn Eggþjófi:
1652	"Sjá, vér þessa veiði,    sonur Hálfdanar,	[veiði þessa
1653	gram Skjöldunga    til gamans færðum
1654	tírs og teikna,    taki hann við.
1655	Eg fékk nauðlega    aldri borgið,
1656	víg undir vatni    verka hættlegast
1657	ofurerfiði,    öllum mér
1658	gengið væri,    nema Guð skýldi.
1659	Mátti ei að hildi    Hrotta meður
1660	vígið vega,    þó vopn sé dugandi;
1661	en mér þess unni    Aldafaðir,
1662	að á vegg sá    vænan hanga
1663	fornan brand    - fer oft svo%
1664	vinarlausum -,    eg því vopni brá.
1665	Sætti eg lægi,    sótti og hjó
1666	hellis hirði.    En hildibíldur
1667	brugðinn% bráðnaði,    er blóðið flaut,
1668	höðsviti heitastur.    Hjaltið eitt
1669	færði frá féndum,    en fólskuverkum
1670	bægði frá Dönum,    %sem bar að gera.
1671	Heiti eg þér því,    í Hirti% máttu
1672	sorglaus sofa    með seggjadrótt,
1673	þegna hvern    þinna lýða,
1674	ungan og aldinn%,    óhræddur vertu,
1675	þengill Skjöldunga,    úr þeirri átt,
1676	um lýða líf,    sem löngum varst."
1677	Þá var gömlum rekk    gullinhjaltið,
1678	hárum hilmi    í hendur fengið,
1679	aldin jötnasmíð    varð ættargripur
1680	eftir djöfla fall,    Dana vinar,
1681	vandsmíðað verk;    er veraldar missti
1682	grómhjartaður    Guðs óvinur,
1683	morðsekur    og hans móðir einnig%;	[og hans móðir hið sama
1684	hvarf það í vörslu    veraldarkonungi,
1685	er bestur sat    milli sæva tveggja,
1686	þeirra% er með Skeiðyggjum%    sköttum deildi%.
1687	Hróðgeir talaði -    á hjöltum sá
1688	aldins laufa,    %hvar upphaf var ritað
1689	fornaldarstríðs;    þá% er flóðið eyddi
1690	úthaf æðandi    öllu jötnakyns;
1691	fór það forgörðum:    voru framandi þjóð
1692	eilífum Drottni;    endalok þeirra
1693	Alvaldur gerði    í Ægisflóði.
1694	Þar var letrað    á lýsigull
1695	rúnastöfum    rit markað,
1696	sagt og sýnt    hverjum sverð var unnið
1697	ágætast járn    í upphafi,
1698	%tvinnuð ormhjöltu%.    %Talaði vísir	[vafin ormhjöltu.    Vísir talaði
1699	Hálfdanar sonur    - hinir þögðu -:
1700	"Segja hlýtur sá    satt og rétt
1701	er fólk sitt vill fræða    og fortíðar minnast,
1702	%auðvörður aldinn;    aldrei var betri
1703	hetja borin!    Hróður þinn flýgur
1704	%víða vegu    vinur minn Bjólfur,
1705	meðal heimsþjóða.    Hefirðu að jöfnu
1706	hreysti og hugrekki.    Halda skal og efna
1707	vinnáttuheitið.    Verða munt% huggari
1708	%langar stundir    lýðum þínum,
1709	hetjum hjálpsamur.    Svo var Hermóður eigi
1710	ættingjum Eggvalds,    Ár-Skjöldungum;
1711	var þeim ei að vild,    en vígum olli
1712	dauða og eyðingu    Dana lýði;
1713	brytjaði af móði    borðunauta,
1714	axlarstallara,    uns einn hann hvarf
1715	mæringur þjóðar    frá mannagleði%.	[mannfagnaði.
1716	Þó hafði mildur Guð    miðlað honum
1717	afli og upphefð    yfir alla menn,
1718	hverjum frama,    en í hjarta greri
1719	bróstharður blóðþorsti;    bauga sparði
1720	við Danaþjóð,    sér til dómsáfellis;
1721	vegna ógóðra    verka þoldi
1722	armæðu langa.    Af þessu lærðu
1723	gæsku og gjafmildi.    Gáðu að orðum
1724	aldraðs manns.    Undrum sætir
1725	hversu máttkur Guð    %manna sonum
1726	gæsku miðlar,    gáfum og snilli,
1727	eignum og afrekum;    alls er hann valdur.
1728	%Auðgar hann einn    ástargjöfum	[Einn hann auðgar
1729	yndi ánægju    og ætt góðri,
1730	gefur óðal    og unaðsreit,
1731	hléborg og arin    og heimavera%	[heimamenn
1732	fær honum til umráða    fagra veröld,
1733	víðlent ríki;    veit þá eigi fyrir
1734	ósnotur halur    endalok þess.
1735	Lifir hann í sældum,    lætur sig ei varða
1736	aldur né ófarir,    eður% meinfýsi
1737	þyngja sefa,    eður% sakar eigi
1738	við manna neinn,    alls% meginheimur
1739	væri honum að vilja:    vita má eigi -,
1740	að honum innra    ofmetnaður
1741	vex og dafnar    meðan vörður sefur,
1742	sálar hirðir,    svæfður fastlega,
1743	önnum bundinn;    þá er bani nær,
1744	sá er af fleinboga    flauga sendir.
1745	Verður þá í hjarta    und hjálmi lostinn
1746	bitrum hremsum    - %bergur honum vætki -
1747	%ósköpum illum    ofurseldur;	[illum ósköpum
1748	þykir honum lítið,    það er lánað var,
1749	nirfill önugur    engum gefur
1750	gullna bauga;    gleymir og forsmáir
1751	hlutskipti það%    er honum veitti
1752	himna-Drottinn%,    heiður og frama.
1753	%Verður endastef    öllum skapað
1754	mannslíkami    að moldu hnígur,
1755	feigur fellur;    fljótt kemur annar,
1756	sá er ógætinn    auði dreifir,
1757	erfðadýrgripum    andvaralaus.
1758	Bölmóð þann varastu,    Bjólfur ljúfi,
1759	kappa frægstur,    kjós% þér betra,	[kjóstu
1760	viskuráð langæ,    varast% oflæti,	[varastu
1761	hetja mær!    Munt% hreysti frægður	[Muntu
1762	enn um sinn,    eftir kemur tíð
1763	að sótt eða hjör    þinn hreysti rænir,
1764	eður eldsvoði,    eður% árflaumur,
1765	eða grip mækis,    eða geira flug,	[eður kesjuhögg,    eður kastað spjót
1766	eða elli óvæg,    eða augnaljós
1767	skerðist og þrotnar%;    sá verður endir,
1768	að dróttgumi    deyja hlýtur.
1769	%Hefi hring-Dana    hundrað missera	[Hefi eg hring-Dana
1770	ríki haldið,    herbrögðum varið
1771	mengi mörgu    miðgarð þenna,
1772	oddi og eggju,    svo engan fjanda
1773	und himinskautum    hélt mig eiga.
1774	Þó á óðali    annað reyndist,
1775	grátur eftir gaman    er Grendill varð
1776	%höfuðóvinur,    heimagangur.	[sá höfuðóvinur,    heimagangur.
1777	Fyrir sakir þær    sífellt bar
1778	hugsótt harða.    Veri Herrann lofaður,
1779	æðstur Drottinn,    sem á allt mitt traust,
1780	að höfuð þetta    hjördreyrugt
1781	má að endingu    augum líta.
1782	%Gakk til sætis    að gamansumbli	[Gakk nú til sætis    og að sumbli hvarf
1783	vígrækjandi%;    við skulum saman	[vígrisinn;
1784	auðæfum fagna    annars dags."
1785	Glaður varð Gautinn,    gekk að bragði
1786	sætis að vitja,    er snotur bauð.
1787	Þá var sem áður    afrekagaman
1788	bekkjarnautum    beini fenginn
1789	%enn að nýju.    %Nátthiminn grúfði
1790	dökkur yfir drótt,    drengir risu,
1791	vildi inn hári%    %hvílu vitja	[vildi haddfölur
1792	gamall Skjöldungur.    Gautann úr máta
1793	röskan skjaldbera,    til rekkju lysti.
1794	Fylgdi salarþegn    ferðalúnum
1795	komnum langvegar    leið greiddi,
1796	fyrir nauðsynjum    flestum hugði,
1797	þegns þörfum    þvísa% dægurs
1798	er höðfari    hafa skyldi.
1799	Hvíldi hugdjarfur,    hlífði salur
1800	gullfjallaður    gesti sofanda,
1801	uns hrafn blakkur    himinröðul
1802	bjartan boðaði.    Blíður árroði
1803	skein yfir skuggum%.    Skatnar bjuggust,
1804	voru öðlingar%    óró mettir
1805	fúsir til farar.    Af fjöru annari
1806	kusu komumenn    kili snúa.	[stýra.
1807	Lét þá harðfengur    Hrotta færa
1808	Eggleifssyni,    hans eigið sverð
1809	lagvopna best;    - láns þakksamur,
1810	kvaðst% það gunnvinur%    góðan telja
1811	vígabrand,    vildi eigi lasta
1812	mækis egg:    það var móðugur seggur. -
1813	Þegar ferðljúfir,    farargörvir
1814	vígmenn voru;    vildur Dönum
1815	gekk sig til hásætis    hinum frá,
1816	horskur hjaldurtýr    Hróðgeir kvaddi.
1817	Bjólfur mælti,    borinn Eggþjófi:
1818	"Nú vér sæfarar    segja viljum
1819	fjarran komnir,    að fund munum
1820	Hugleiks sækja.    Hér var ljúft,
1821	góðindi% mörg    og gestabeini.	[gæði
1822	Ef á jarðríki    eitthvað megna,
1823	er þínu hjarta    hugnast mætti,
1824	fleiri gunnverk    en framið hefi,
1825	gumna dróttinn,    þá geri eg það.
1826	Heyri eg fregn    yfir flæðarleið,
1827	þjóðar þrengi    þínum kosti
1828	sem forðum    féndur gerðu,
1829	þér eg þúsund    þegna sendi,
1830	hjálparsveit.    Hugleikur veit eg,
1831	Gauta dróttinn,    þó ei gamall sé,
1832	foringi þjóðar,    mér frama ann
1833	í orðum og verkum,    að þér til heiðurs
1834	gjarnan megi    geirtré veita
1835	meginfulltingi,    sé þér manna þörf.
1836	Ef þinn Heiðrekur    til hirðar Gauta
1837	þjóðans barn    að þingum kemur,
1838	finnur hann þar vini    í framandi búðum
1839	sér til fagnaðar,    ef sjálfur dugir."
1840	%Hróðgeir óðar    andspjall veitti:	[Hróðgeir veitti    honum andspjall:
1841	"Orðræðu þessari    Almáttkur þér
1842	hvíslaði í sefa,    heyrði ei snjallari
1843	ungan mann áður    á orðaþingum.
1844	Magni ertu þrunginn    og málspakur,
1845	vitur í orðum.    Væntir mig
1846	%ef það gerðist    að geir næmi,
1847	í hildiþrasi    Hreiðars niðja,
1848	járn eða sótt    jöfur þinn,
1849	fólkstjóra    og þú% %fjör þitt hefir,
1850	%sæ-Gautum    sæmst væri
1851	%kjósa þig sjálfan    sér að konungi,
1852	hölda höfðingja,    ef þú halda vilt
1853	ættingja ríki.    Eg hefi lengi
1854	lund þína prísað,    ljúfi Bjólfur.
1855	Þú hefur það mælt%    að þjóðir okkar,
1856	Gauta lýðir    og geir-Danir
1857	semji frið    og sakar hvíli,
1858	fjandskap,    er forðum þreyttu.
1859	Veri, meðan %vald hef    í% víðu ríki,	[Veri, meðan veld eg    víðu ríki,
1860	gjafir til skiptis    gefi hver öðrum,
1861	sendi til gamans    yfir sæfugla bað;
1862	skal hringnökkvi    um haf færa
1863	vinargjafir.    Veit eg fólk þetta
1864	við féndur og frændur    fastlundað
1865	og vammlaust vera    sem vísa feður."
1866	Hlévörður jarla    honum enn seldi,
1867	mögur Hálfdanar,    meiðmar tólf;
1868	bað á leið taka    til lýða sinna,
1869	heilan fara,    heilan aftur koma.
1870	Kvaddi þá kossi    konungur ættstór,
1871	Skjöldunga jöfur,    skatna bestan,
1872	%hvarf honum að hálsi,    hrundu tár,	[tók um háls honum,    hrundu tár af auga
1873	hárum hal.    Hvortveggja olli
1874	aldur og viska;    ósýnt þótti
1875	að sinni öðru    sjást mættu,
1876	horskir mætast.    Hann %unni svo manni,	[Hann svo unni manni,
1877	að brjóstöldu    byrgja né kunni;
1878	honum fastbundinn    hjartataugum;
1879	djúpur söknuður    eftir dýran vin
1880	brann í blóði.    Bjólfur þaðan
1881	gumi gullauðugur    grasmoldu trað,
1882	silfri gladdur.    Sægandur beið
1883	eigandi síns,    akkerum bundinn.
1884	Voru %alla leið    %orðum lofaðar	[Voru leið alla    lofaðar orðum
1885	Hróðgeirs gjafar%;    hann var konungur	[gjafir
1886	utan vamma    uns hann elli næmdi	[vamma vanur    uns hann aldur næmdi	[vammalaus
1887	megins ánægju,    sem mörgum verður.
1888	Kom þá til strandar    stoltur flokkur,
1889	haukleg ungmenni    hringnet báru,
1890	%lokaða liðserki.    Landvörður kenndi	[liðserki lokaða
1891	fara á brautu    þá er fyrr komu;	[á brautu fara
1892	eigi án hæversku    frá hamrastapa
1893	rekkum heilsaði,    en reið þeim móti%,
1894	%kvað velkomna verða%    Veðrar lýðum,
1895	skatna skrúðbúna    er til skips fóru.
1896	Þá var í sandi    sæbúinn nökkvi,
1897	hringstafni hlaðinn    hyrjar voðum,
1898	mörum og meiðmum;    mastur reis
1899	yfir Hróðgeirs    hirðgersemum.
1900	Bjólfur þá bátverði    bundið gulli
1901	sverð seldi,    þess hann síðar varð
1902	á mjöðbekkjum    mikilsvirður,
1903	erfðalaufa.    Út flaut nökkvi
1904	um djúpsævi    frá Dana landi.
1905	%Þá var að mastri    marhreggla undin	[Þá var að húni    herfáni dreginn,
1906	segl seilað fast;    sundviður umdi%;
1907	vildi ei vogflota    vindur og unnir
1908	seinka förum;    sæviður þaut
1909	froðufextar    fram um unnir,
1910	bundinstafni    um brimrastir,
1911	Gautlands hamra    uns gaf að líta,
1912	kunnar klappir;    kjölur risti,
1913	%léttur andvari    að landi bar.	[byr blásandi    bar að landi.
1914	Hljóp að hafstöndu    hafnarvörður,
1915	sá er langtímum    ljúfra manna
1916	vænti af hafi    um vegu fjær;
1917	seildi við sanda    súðbyrðing,
1918	akkerum festi,    að öldugjálp
1919	farviði fögrum    farga né mætti.
1920	Lét upp bera    öðlings hnossir,
1921	gullker og steina.    Stóð þá ei fjarri
1922	komumönnum    konungur góður,
1923	Hugleikur Hreiðarsson,    í heimbyggð undi
1924	sjálfur með sinnum    sævöllum nær.
1925	Björt% var borg%,    bragðreifur konungur,	[Breið var borg,
1926	hárrar hallar;    Hugð í blóma,
1927	vís, virðuleg,    þótt vetur fáa
1928	í borgarkastala    búið hefði,
1929	Herrauðsdóttir;    var ei hugarstríð,
1930	eður knífði    við kappa gautska
1931	silfur né% gull.    Hafði ei sinni Þrúðar,
1932	%erlendrar kvonar,    illskufyllt;	[kvonar erlendrar,
1933	dyrfðist engi    í ástarhug
1934	eigin þjóðar,    utan jöfur sá
1935	%leiða hana sjónum    um ljósan dag,	[líta hana augum
1936	því hann vís átti    valbönd hörð,
1937	höndumsnúin;    hann af skyndingu
1938	í herfjötrum    hjörvi réttaður;
1939	kalt stálið    kveða látið
1940	dauðadóm.    Var drottningar siður
1941	kvinnu óhæfa,    þótt hún afbragð sé,
1942	friðarvefara    fjöri ræna
1943	fyrir lygasakir    ljúfan mann.
1944	Hnekkti þessu    Hemmings frændi;
1945	öldrekkendur    það áður sögðu
1946	að löst þennan    legði hún af,
1947	óhæfuverk,    er til eignar var
1948	gefin gullvarin    göfgum kappa,
1949	eðalhöflingja%,    þá til Offa hallar
1950	um grænt flæði    að föður ráðum
1951	sigldi um sæ;    hvar hún síðan lengi
1952	í hástóli    heiðurs naut,
1953	undi alls vel    örlaga hlut,
1954	hugástum unni    höldi mætum;
1955	mér er svo tjáð    að manni hverjum
1956	sæmri væri    milli sæva tveggja,	[sæmri hann væri
1957	ættarlaukur,    því Offa var
1958	að gjafmildi og hernaði,    gunnreifur maður,
1959	víða kunnur,    víslega hélt
1960	erfða eignir. -    Óx honum Jómar
1961	hölda hugljúfi,    Hemmings frændi,
1962	Geirmunds áttniðji,    garpur í stríði.
1963	Gekk þá harðfengur    með hetjuflokk
1964	sjálfur um sanda    %með sævarströndu,	[sævang trað
1965	%vítt með virðum.    Veraldar ljós%
1966	sól skein í suðri.    %Seggir grundu
1967	%þyrla fetum,    svo af fylki sínum
1968	í borgsali    bana Angantýs,
1969	ungum fylki    fregna mættu,
1970	hám hringdrifa.    Hugleiki var
1971	Bjólfs heimkoma    bráðlega kunn;
1972	innan hallargarðs    hetja% vörður
1973	lindstallari    lifandi kominn,
1974	heill hildi frá    til hallar gengi.
1975	Rýmdir voru bekkir,    svo ræsir bauð,
1976	herfaragestum    í höllu innar%.
1977	Settist hjá sjálfum    sá er lífi hélt,
1978	mágur hjá mági,    síðan manndrottin%
1979	eftir landsvenju    orðstefjum kvaddi,
1980	máttarorðum.    Mjöðskenk reiddi
1981	um hallarran    Herrauðs dóttir,
1982	lofuð af lýðum,    ljúfum veigum
1983	hölda hressti.    Hugleikur að bragði
1984	sessunaut sinn    í sali háum
1985	hæverskur spyr,    lék hugur á
1986	sæ-Gauta    svaðilförum:
1987	"%Hvernig var leiði    ljúfi Bjólfur,	[Hversu gaf ykkur,    góði Bjólfur
1988	er af hrapaði    hugðist forðum
1989	sækja með seggjum    um saltan lög
1990	herja í Hirti%    og Hróðgeiri
1991	vanda alkunnum    vannstu bót,
1992	öðling ágætum?    Uggandi var eg,
1993	haldinn kvíðboga    %sakir hleypifarar	[vegna
1994	ljúfs vinar.    Lengi eg bað,
1995	veldir ei %þann vágest    að víðfangi,	[vágest þann
1996	létir suður-Dani    sjálfa heyja
1997	gunni við Grendil.    Guði %segi þökk,	[þökk segi,
1998	að þig alheilan    aftur leit."
1999	Bjólfur svaraði    borinn Eggþjófi:	[Svaraði Bjólfur
2000	"Eigi dyljumst þess,    dýr Hugleikur,
2001	sá er fundur    fírum kunnur,
2002	er einvígi    okkar% Grendils	[okkart
2003	varð á vangi,    hvar hann velmörgum
2004	sigur-Skjöldunga    sorgir vann,	[skaða
2005	eymd og ólán;    alls eg hefndi,
2006	%nú má engi gorta    Grendils ættingja	[nú má gorta né einn [né einn gorta má
2007	af þeim óttuvígum    þó ofanjarðar
2008	enn væri lífs    ófénaður
2009	feiknum fanginn.    Er fyrst eg kom
2010	til hringsalar    á Hróðgeirs fund,
2011	bauð mér inn mæri    mögur Hálfdanar,
2012	%því hann drengmennsku    minni kunni,
2013	hjá sjálfs syni    sæti þiggja.
2014	Seggir voru glaðir;    sá eg aldregi
2015	und himinhvolfi    hallargesti
2016	mjöðhressari.    Gekk in mæra kvon,
2017	friðarsif þjóðar    fram um sal,
2018	örvaði ungburi;    undna bauga
2019	seggjum seldi    áður til sætis fór.
2020	Drengjum dugandi    dóttir Hróðgeirs
2021	ytstum% sem innstum    ölveigar bar;
2022	Freyvöru þá    fletsitjendur
2023	heyrði nefna,    þar hún hnappagull
2024	höldum seldi.    Sú er heitin,
2025	gullbeðja ung,    glöðum syni Fróða;
2026	var það að vilja    vinar Skjöldunga,
2027	ríkis hirðis,    hann það ráð taldi,
2028	skyldu meyjamál    milda deilur,
2029	sverðmál enda.    En% sjaldan verður	[Sjaldan verður
2030	%eftir lofðungs fall    lengi í slíðrum	[að lofðungi föllnum
2031	banageir%,    þótt brúður dugi!
2032	Hugarblandinn mun    Höð-Barða sjóli
2033	og þegna hver    þeirra lýða,
2034	%þá honum hrund færa    á hallargólf, -
2035	dróttbörn Dana,    að dýrum fagnaði;
2036	þeim munu glóa    gamlir laufar,
2037	harðir hringmækir    Höð-Barða djásn,
2038	meðan þeir vopnum    valda máttu, -
2039	uns þeir létu    fyrir %lindberum þeima	[fyrir lindberendum
2040	sinna liðsmanna    og sjálfra fjör.
2041	%Svo kvað að bjóri    þá bauga leit
2042	aldinn askvegi,    sá er alls minnist,
2043	geirkvaldra gumna    - gremja er í sinni -
2044	þuldi þungum móð    þegni ungum
2045	vildi hug hverfa    og hreysti kanna,
2046	vekja vígahug,    varp fram orði:
2047	"Kennir þú vinur,    kunnan mæki,
2048	er þinn faðir bar    forðum til víga
2049	undir hergrímu    hinnsta sinni,
2050	dragvendil dýran,    þá hann Danir slógu,
2051	héldu þeir velli,    en Viðgjaldur lá,
2052	að hetjum föllnum,    horskir Skjöldungar?
2053	Nú er banamanns    bur nokkur,	[bur nokkur hingað,
2054	með glatt silfur    á gólf stiginn,
2055	hælist yfir% morði    og meiðmar ber,	[um morð
2056	er þú með réttu    ráða skyldir."
2057	Manar hann og minnist    mannasaka
2058	sárum orðum;    sú kemur stund
2059	að drósar sveinn,    vegna dáða föður,
2060	bíldi bitinn    í blóði liggur,
2061	dauðamaður,    en drengur hinn
2062	lífi forðar,    því um land ratar.
2063	Svo% verða brotin    af beggja hálfu
2064	eiðsorð jarla;    því mun Ingjaldi
2065	%hitna hugur    til heiftverka,	[svella móður    til morðverka
2066	en kólna sefi    til kvonar sinnar.
2067	Því tel eg Höð-Barða    haldi vart
2068	%sínum af hluta    samning við Dani,
2069	friðar fastmæli.    Framar skal segja
2070	enn um Grendil,    að þú gjörla vitir,
2071	sverðabrjótur,    hve síðar varð
2072	höldum harðleikið.    Þá er himindjásnið 
2073	gekk til grundar,    gestfóli kom,
2074	atall, kveldylfskur    oss að grípa
2075	hvar við sælir    í% sali undum.
2076	Þar var Handskór    hildi sóttur,
2077	örlögum seldur,    því ytstur lá,
2078	gyrður kappi,    Grendill varð
2079	mærum ungþegni    munnbani,
2080	góðan dreng    gleypti í einu.
2081	Eigi nú sem áður    alls tómhentur
2082	blóðtenntur bani,    böls minnugur,
2083	út af gullsali    ganga vildi,
2084	utan mátt sinn    á mér reyna,
2085	bitgreipum.    Belgur hékk
2086	kræktur á bita    kænlega brugðinn
2087	slunginn saman    af slóttugheitum%,	[slævisku
2088	djöfla vélum    og drekahúð.
2089	Vildi mig þar inn    utan sakar,
2090	illur andskoti    ásamt láta
2091	mörgum öðrum;    mátti þó eigi,
2092	því eg í reiði    %uppréttur stóð.
2093	Langt er of að telja    hve eg landsfjanda
2094	ýfingar hverjar    af höndum galt;
2095	það eg, þjóðann% minn,    þínum lýði
2096	vann að afreka.    Vegar síns fór hann,
2097	litla hríð    lífi hrósaði,
2098	því hægri varð honum    hönd eftir,
2099	í Hjartarhöllu,    hjálparvana	[í höllu Hjartar
2100	sjálfur sökktist    að sævarbotni.
2101	Mér% víg þetta    vinur Skjöldunga
2102	gulli slegnu    gerði launa,
2103	meiðmum mörgum,    þá% er morgunn reis%	[rann
2104	og vér að sumbli    sestir voru.
2105	Glaumur varð og gleði,    gamall Skjöldungur,
2106	fróður og fjölvitur    forn spjöll rakti;
2107	hilmir hörpu sló,    hrundu strengir,
2108	knýði kætitré    kvað þá undir
2109	sorgaróð sannan,    eða sjaldgæf fræði
2110	hafði yfir% hilmir    hjartaprúður;	[upp
2111	eða orðum vék    aldurhniginn
2112	sverðasveigir,    saknaðarrómi,
2113	að æskudáðum,    yngdist hjarta
2114	margfróðum öldung    við minni forn.
2115	Dvöldum vér inni    daglengis,
2116	fræði námum,    uns nótt kom önnur
2117	yfir aldabörn.    Áður en varði
2118	grimmdargjörn    Grendils móðir
2119	kom í heiftarhug,    hefna sonar,
2120	Gauta hataði.    Gýgur illhuguð
2121	hefndi gýgjarbarns,    gunnrekk deyddi
2122	%þrungin þrótti.    Þar var Askherji%,	[þrótti þrungin.
2123	fróður ráðgjafi    fjöri sviptur.
2124	Máttu þá eigi,    þó morgnaði,
2125	dauðan líkam    Dana lýðir
2126	bera til brennu,    né á bál hlaða
2127	ljúfum manni,    því hún látinn bar
2128	fjanda faðmi    undir firinstraum.
2129	Það var Hróðgeiri    harðast rauna,
2130	er lýðsæll lofðungur    lýða mátti.
2131	Bað mig lofðungur    við lífið sjálft,
2132	hugstola grét,    að eg% í hafsróti
2133	láns freistaði,    lífi hætti,
2134	mærðir ynni;    hann meiðmum hét.
2135	Eg í vatnsiðu    sem víða spurðist,
2136	grimman gráðugan    gunnhirði fann.
2137	Þar um stundu    stríð% áttum;
2138	haf varð dreyrugt,    höfði eg svifti
2139	í gunnsali    Grendils móður,
2140	auknum eggjum;    %við erfiði þaðan	[erfiðlega
2141	fjöri forðaði;    feigir er eg% eigi;
2142	en mér jarlvörður    aftur seldi
2143	meiðmar margar,    mögur Hálfdanar.
2144	Svo fylgdi konungur    fornum venjum;
2145	lét mér ei fara    launa á mis	[lét mér ei verða    vant launa
2146	meginerfiði    meiðmum galt
2147	sonur Hálfdanar    að sjálfdæmi;
2148	þær vil eg, buðlungur,    bringja þér
2149	ástargjafir.    %Allt skaltu hafa
2150	að fósturlaunum,    því fá% hefi
2151	höfuðfrændur,    utan Hugleikur þig."
2152	Lét þá in bera    jöfurs merki,
2153	hávan hjálm,    hyrjar brynju,
2154	sverð sváslegt,    síðan kvað:
2155	"Hildiskrúðann mér    Hróðgeir seldi,
2156	alsnotur þengill;    orð lét falla,
2157	þér eg kærlega    kveðju bæri:
2158	kvað þá skýlt hafa    skyrtu Hergeiri,
2159	lofða Skjöldunga    langar tíðir,
2160	kaus þó eigi selja    kundi sínum,
2161	hvötum Hjörvarði,    þó hollur sé,
2162	nýta brjóstverju.    Njót% hennar vel!"	[Njóttu
2163	Frétti eg að fylgdu    fjórir marir,
2164	%lungar líkir,    litföróttir,	[lungar jafnir
2165	apalfölvir;    ástsemd tjáðu
2166	marir og meiðmar.    - Svo skal mágur gera,
2167	en eigi illskunet    öðrum bregða
2168	dimmum vélum,    dauða ráða
2169	handfélögum.    Hugleikur var,
2170	hertur stríðum,    hollur frænda
2171	og hvor annars    hróðrar minnugur. -
2172	Heyrði eg hálsbaug þann    Hygð seldi,
2173	furðusmíð forna,    er fekk honum Valþjóf
2174	höfðings dóttir,    og háfeta þrjá
2175	sveigða, söðlaða;    síðan var jafnan%
2176	baugi velþegnum    brjóst hennar skreytt.
2177	Orðstír vann    Eggþjófssonur,
2178	%herfrægð kunnur    og hyrjardáðum,	[kunnur herfrægð
2179	dyggðir rækti;    drukkna sló eigi
2180	heimanauta;    hrjúft var ei sinni
2181	manna þó væri    meginsterkastur,
2182	hugarheiði    hverjum auði betra
2183	Herrann honum gaf.    Hæddur var þó lengi,	[Gaf honum Herrann
2184	af Gauta sonum    góður eigi% talinn,
2185	né á mjöðbekk honum    mikilla virkta	[né honum á mjöðbekk
2186	Veðra dróttinn    vildi unna;
2187	leist hann svinnum    %lífsnjall eigi	[lofsæll eigi
2188	%óframt ungmenni.    Hlaut þó áður lyki	[ungmenni óframt
2189	alls bætur    og æruprís.
2190	Lét ýta vörður    innar bera,
2191	herfrægur konungur    Hreiðars arf
2192	gulli görvan;    né með Gautum fannst
2193	sváslegra    er sverð héti;
2194	það hann Bjólfi    við barm lagði,
2195	honum og seldi    sjö þúsund manna,
2196	höll og hásæti.    Höfðu rétt sama	[Höfðu rétt jafnan
2197	til lýðstjórnar    og landráða,
2198	erfða óðala    annar þó fremri
2199	víðlendu ríki    veita% forsjá.
2200	En á efri árum    aftur reyndu	[Ofar um ævi	[Árum ofar
2201	hyrjarófarir,    þá Hugleikur féll,
2202	og Harðráðar    hildimegir
2203	undir breiðskjöldum    bana hlutu,
2204	er hann sóttu    sigurstrangir
2205	harðir að hildi    Höð-Skilfingar,
2206	og Herrek felldu    Hygðar bróður-:
2207	þá var Bjólfi    breitt ríki
2208	%falið á hendur;    hélt með sæmd	[á hendur falið
2209	fimmtíu vetur -    varð fróður konungur,
2210	óðalvörður aldinn -    uns að lyktum
2211	í dimmu nætur    dreki kom,
2212	sá í hám björgum    hæli átti,
2213	stapadröngum;    stígur lá þangað
2214	öllum ókunnur.    Þar %nam ganga
2215	hlennimaður    um hættan stig,
2216	heiðinna fjarsjóð    höndum næmdi,
2217	silfurstaup;    síðan né leyndi
2218	dreka sofandi    dýrgrip rændi
2219	að þjófasið;    þegnar frágu
2220	vítt um kring,    væri hann reiður.
2221	Eigi var áformuð%    aðferð sú,	[ráðin
2222	né að sjálfsvilja    véltur dreki,
2223	en önnungur    í ónáð fallinn
2224	fyrir harðleiknum    höggum flýði,
2225	átti und fótum fjör;    fylgsnis leitaði,
2226	syndum hrelldur.    Sá þá innar kom
2227	að í raun harða    ratað hafði,
2228	óláns% gisting    (í ormabæli,
2229	%engin undanleið    frá ill)sköpum	[undanleið engin
2230	(gekk því feti framar)    felmtraður skyggnist.
2231	Drykkjarker gullið    og dýrgripa fjöld
2232	leit í jarðhúsi,    leif forna,
2233	sem í árdaga    ýta nokkur,
2234	arfleifð frábæra    ættgöfugur,
2235	þungt hyggjandi    hafði falda,
2236	dýrar meiðmar.    Dánir voru allir
2237	endur löngu,    lífs var hann einn
2238	af ættmeiðum    áa sinna.
2239	Vini syrgir hann    og væntir þess
2240	að um litla hríð    lýsigulls þessa
2241	gaman hafi.    Haugur orpinn
2242	á vengi beið    vogi nærri,
2243	íðiltraustur    á ytstu nöf;
2244	inn bar þangað    ættargripi,
2245	hringa hirðir,    harða málma,
2246	unnið gull,    síðan orða kvað:
2247	"Halt þú nú jörð,    þó hermenn né kynnu,
2248	jarla auði.    Allt er frá þér,
2249	verðmæti best.    Vopnbitnir féllu,
2250	fjörtjón hlaut    fyrða sérhver
2251	lýða minna    líf þeir misstu,
2252	auðnutíð uppi.    Engi má sverð bera,
2253	eða fágaðan    fylla bikar,
2254	drykkjarker dýr;    dáð öll skekin.	[drykkföt
2255	Harður skal hjálmur    hroðinn gulli
2256	fegurð fella;    fágarinn sefur,
2257	sá er böðgrímu    glæsa skyldi;
2258	og hrynserkur,    er svo hildi beið
2259	að við brandabrak    bitu járn eigi,
2260	hrörnar eftir hetju.    Né hringir brynju
2261	foringjans    í förum lengur
2262	hlúa síðum.    %Né hörpuómar	[Né hörpuómar neinir	[Eða harpan ómar
2263	gaman gleðibaðms,    né góður% haukur
2264	svífur gegnum sali,    né söðulmarir
2265	troða borgartún.    Bölreifur dauði
2266	fjöld ættmenna    farið hefur."
2267	Móði þungum    mælti syrgjandi
2268	einn eftir alla;    ósæll hvarfaði
2269	dögum og nóttum,    uns dauðabylgja
2270	hneit við hjarta.    Hoddsjóður forn
2271	ótturæningja    opinn stóð,
2272	þeim er brennandi    í björg leitar,
2273	nöktum dreka,    næturfloga
2274	fnæsandi eldi;    foldbúendum
2275	hrýs við% hugur.    Hans er að sækja	[hrýs hugur.
2276	hauga fjársjóði,    og heiðinna gull
2277	vaktar aldinn;    vætki má njóta.
2278	Þannig dungálkn    um þrjú hundruð vetra
2279	haugfé vaktaði%    í hamrafylgsni,	[varði
2280	rammefldur,    uns reiddist heiftugur
2281	manni móðugum,    er manndrottni bar
2282	fótbikar þenna    og friðar beiddi
2283	hlévörð sinn.    Þá var haugur ræntur,
2284	borið úr baugsjóði,    bæn veittist
2285	félausum manni;    fylkir skoðaði
2286	%forna furðusmíð    fyrsta sinni.	[furðusmíð forna
2287	Vaknaði ormur,    var úti friður,
2288	%stökk um steina,    stríðlyndur fann
2289	fjanda fótspor,    fram um klungur
2290	að duldum leiðum    drekahöfði nær.
2291	Svo má ófeigur    æða gegnum
2292	vá og voða,    ef verndar nýtur
2293	Heimsvaldanda.    Hoddvörður litast
2294	grannt um grundir,    guma að finna
2295	er hann sofandi    svikum beitti,
2296	hatremmi trylltur,    haug umbergis
2297	allan utanvert;    engan fann
2298	á þeim auðnarstað,-    en ófrið kaus
2299	böðverkagjarn;    þá til byrgis hvarf,
2300	sjóð aðgætti;    sá af% bragði	[að
2301	hafði gumi einn    gulls vitjað,
2302	eðalgripa.    Auðsvörður beið
2303	óro fylldur    uns aftan kom;
2304	bræðiþrunginn%    borgarhirðir,
2305	vildi leiðum    loga gjalda
2306	drykkfat% dýrt.    Þá er dagur leið	[drykkker dýrt.    Er á dag leið
2307	átti ormur leik,    undi né lengur	[ei mátti lengur
2308	bíða í bergsal,    en í báli skreið
2309	eldur efldur.    Uppreis vá
2310	lýði í landi;    áður lengi væri
2311	hringdrifa þeirra    hörð endalok.
2312	Hóf þá gestur sá    glóðum spúa,
2313	byggðir brenna,    bjartur logi stóð
2314	öld til angurs;    eigi kvikt,
2315	ljótur loftflogi    lét í friði.
2316	Vígæði dreka    víða spurðist,
2317	níðverknaður    nær og fjær,
2318	hversu grátt leikna    Gauta lýði
2319	eyddi of ofsótti;    auðs þó vitjaði,
2320	í dróttsali duldum,    áður dagur rynni.
2321	Hafði lands vera    logum fangna,
2322	báli brennandi;    borg sinni treysti,
2323	vígisveggjum;    varð þó eigi að.
2324	Þá voru Bjólfi    bölva tíðindi
2325	sögð að sönnu:    sjálfs heima,
2326	byggða blómi,    brunnið væri,
2327	gjafstóll Gauta.    Góðum varð
2328	harmur í hjarta,    hugsorg% mest;
2329	óttaðist vísir    að afrækt hefði
2330	alda lögmál    og Alvaldi
2331	bræði vakið;    brjóst þrútnaði
2332	myrkum þönkum,    móti vanda%.	[móti venju.
2333	Hefði logdreki    lýða kastala,
2334	eylönd% utar,    alla byggð
2335	glóðum hroðið;    honum gunnreifur
2336	Veðra% konungur    vildi launa.
2337	Lét sér þá vinna    vörður hers,
2338	af járni einu,    jarla dróttinn,
2339	vígbarða vænstan;    vissi gjörla,
2340	honum holtviður    hjálpa né mætti,
2341	lind móti logum.    Skyldi lándaga
2342	öðling árgóður    enda bíða,
2343	veraldarlífs,    og líka illyrmi,
2344	þó% hoddaval    héldi lengi.
2345	Hafnaði þá    hringa fengill,
2346	víðfloga þann    með verum sækja,
2347	herflokki;    hræddist eigi glímu
2348	né vígkænsku orms    virti mikils,
2349	afl og áræði,    því átt hafði fjöld
2350	vígaferla    og vogunarferða,
2351	um heljarslóðir,    síðan Hróðgeiri,
2352	%sigurreifur seggur,    sal hreinsaði,	[seggur sigurreifur
2353	er greipum hörðum    Grendil kvaldi
2354	og ætt hans eyddi.    Eigi var léttara
2355	handaverkið,    er% Hugleikur féll,	[þar  
2356	og% Gauta konungur    að gunnróstum,	[er Gauta konungur
2357	fólks vinur fór    til Frísalanda,
2358	og% Hreðarssonur%    hjördögg sleginn,	[Hreiðarssonur
2359	bíldi undaður.    Bjólfur þaðan
2360	af sjálfsdáðum    á sundi komst;
2361	hafði í örmum    ávið þrjátíu
2362	hyrjarþrótt,    er í hafið steig.
2363	Eigi Hetverjar    hælast máttu%
2364	fótliðar,    honum fóru gegn
2365	lindberar;    léð var fæstum
2366	frá hildarleik    heim komast.
2367	Svam þá í sævi    sonur Eggþjófs,
2368	einn á örmum    til eigin lýðs.
2369	Honum Hygð bauð    hásæti og ríki,
2370	bauga og buðlungsstól,    buri né treysti
2371	móti útlendum    óðalstóli
2372	halda kynni,    þá var Hugleikur allur.
2373	En sá öðlingur    að engum munum
2374	lýði án forystu    léði máls
2375	Harðráði hann    herra gerðist,
2376	né konungdóm þann    kjósa vildi;
2377	heldur með víslegum    vinarráðum
2378	ungan efldi,    uns aldri náði
2379	Gautum ráða.    Gumar á flótta
2380	hann um sæ sóttu    synir Óttars;
2381	herjað höfðu    á hilmi Skilfinga,
2382	þeirra svinnastan    sækonung%	[sækonunga
2383	er í Svíaríki    silfri býttu,
2384	mætur þjóðann.    Mein varð honum,
2385	fyrir gestbeina    fjörlemstur hlaut,
2386	hjörvi höggvinn,    Hugleikssonur;
2387	eftir hann genginn    Angantýs bur
2388	heim vitjaði,    er Harðráður lá.
2389	Lét hann Bjólf halda    bragningsstóli,
2390	Gautum ráða;    það var góður konungur.
2391	Fólkrögnis falls    fylkir minntist
2392	árum ofar.    Aðils hann gerðist
2393	vinur í þröng;    um vota sendi
2394	sævar slóð    sonu Óttars
2395	verum með og vopnum;    veitti svo gjöld
2396	kaldra ófara,    konungur féll.  (Áli)
2397	Þannig stríð hvert    staðist hafði,
2398	undirferli    og eljunverk,
2399	sonur Eggþjófs    til efsta dægurs
2400	þá hann við óvætti    etja skyldi.
2401	Gekk við tólfta mann    Gauta dróttinn
2402	heiftúðugur    hugar að dreka;
2403	vissi nú glöggt    hver vá olli,
2404	bölnauð bragna:    honum búið hafði
2405	sá er fornt ker    færði að höndum.
2406	Sá var með þegnum    inn þrettándi,
2407	einn var hann ófriðar    upphafsmaður,
2408	þræll þýlyndur,    er þeim skyldi
2409	til vegar vísa.    Viljugur eigi
2410	gekk til hellis    er und hauðri vissi,
2411	falið fylgsni    flóðvangi nær,
2412	úrgum úthafssvelg;    þar var inni fullt
2413	bauga undinna.    Ægur vörður
2414	grimmur vaktaði%    gullmeiðma fjöld
2415	aldinn und jörðu;    engi gumna
2416	gengur greiðlega    að grípa feng.
2417	Sat á snævarsnös    sókndjarfur hari,
2418	hermenn kvaddi    hjartafélaga,
2419	konungur Gauta.    Klökkur var sefi,
2420	örvænn helfús    aldurlagi nær,
2421	er gamlaðs    gerði vitja,
2422	%sálu sækja,    sundur skilja	[sækja sálu,
2423	líf og limu;    lengur né skyldi
2424	hilmis för    holdi bundið.
2425	Bjólfur mælti,    borinn Eggþjófi:
2426	"Átti eg í æsku    afreka fjöld,
2427	háði orustur;    alls eg minnist.
2428	Var eg vetra sjö,    er vörður meiðma,
2429	foringi þjóðar    mig af föður nam.
2430	Hélt mig og hóf    Hreiðar konungur,
2431	mér gaf silfur og sumbl,    sifjar rækti;
2432	var eg honum lífs    verri að engu
2433	bragn á borgum,    en börn eigin,
2434	Herbaldur og Hákon    og Hugleikur minn.
2435	Var inn elsti    að óhappaleik,
2436	bróður% dáðum    á dauðsbeð lagður,
2437	þá er Hákon    af hornboga,
2438	frændvin sinn    fleini svalt,
2439	marks missti,    mág sinn skaut,
2440	bróður annan    undaði geiri.
2441	Fengust eigi bætur    firna ódæðis.
2442	Varð hjarta harmur;    hlaut hann þess
2443	öðling óbættur    aldri ljúka.
2444	Það er gamanlaust    gömlum þegni
2445	bíða böl það    að burr hangi%	[ríði
2446	ungur í gálga;    gleði firrtur
2447	sorgljóð syngja,    þá sonur hangir
2448	hrafni til hróðrar,    hjálpa má hann eigi
2449	aldinn, margvís,    enskis megnugur.
2450	Minnist hann og man    morgin hvern
2451	jöfurs nauð,    en engu sinnir
2452	þó bíði annar    á borgum inni
2453	erfivörður%    og orðinn sé
2454	dauðamaður    af dáðum sínum.
2455	Syrgir hann og sér    á sonar búr,
2456	vinsal auðan    vindum gistan,
2457	gleði ræntur    -riddari sofinn,
2458	hulinn í haugi.    Harpan né syngur
2459	gleði í garða    sem gerði ár.
2460	Vitjar svefnsalar    sorgljóð gelur
2461	einum einmani;    autt honum þykir
2462	vangur og visthús.    Svo Veðra hilmi
2463	eftir Herbaldur    hjartasorg
2464	angraði sinni;    eigi mátti
2465	fjörbana þeim    fjandskap efla,
2466	né við höðrekk    hatur þreyta
2467	leiðra ódáða;    ljúft var þó eigi.
2468	Hörðum þjakaður    hugarmóði
2469	glaum firrðist;    guðs ljós eygði,
2470	öðrum eftirlét    að öðlingshætti
2471	lönd og lýðborg,    en líf kvaddi.
2472	Sættust eigi saka    Svíar og Gautar
2473	yfir víðan ver    viðsjár efldar,
2474	hörð hyrjarnauð    að Hreiðari dauðum,
2475	og Angantýs    uxu niðjar
2476	naskir, víghvatir,    værðir né kusu;
2477	um% haf héldu,    að Hrjósnabjörgum	[yfir haf héldu
2478	íviðgjarnir    illsakir tróðu.
2479	Órir mágvinir    mjög þess hefndu
2480	firnum fjandskapar;    frægðir juku,
2481	bó bróðir annar    bætti með% lífi,	[bætti lífi,
2482	væri hörðu keypt;    Hákon mátti
2483	Gauta dróttinn    að grundu hníga.
2484	Frá eg að morgni    mágur annar
2485	herti bíld bláan    í banamanni,
2486	þá Angantýr    Ívari mætti
2487	gunnhjálmur rann,    gamall Skilfingur
2488	hervæddur hneig;    hönd minntist
2489	fyrri fáleika,    fjörlag ne sparði.
2490	Honum meiðmar,    er mér seldi
2491	galt eg að orustum,    - unnt var mer þess -
2492	björtum laufa;    hann land mér gaf,
2493	unaðsóðal.    Lét eg hann engu méli
2494	með Gifðum     eða geir-Dönum
2495	né í Svíaríki    sækja þurfa
2496	veri vígframa,    né verði kaupa;
2497	fór á fæti eg    í fylkingarbrjósti,
2498	einn fyr öðrum,    svo um aldur skal
2499	sókn herða    meðan sverð dugir,
2500	er mér ár og síð    að öllu fylgdi,
2501	síðan með dáðum    Daghrafni
2502	handbani varð,    Huga kappi
2503	fekk eigi herfang    Frísa hilmi,
2504	brjóstkringlu    bjarta færa,
2505	því að moldu kraup    merkisberi,
2506	afreks hetja.    Var ei eggjum bitinn,
2507	honum hildigreip    hjarta nísti,
2508	beinhús% braut.    Nú skal bílds eggja,
2509	hönd og hart sverð    um hodda stríða."
2510	Hreifði Bjólfur    hreystiorðum
2511	fremsta sinni:    "Fjölmargar átti
2512	orustur ungur;    hefi enn vilja
2513	fólkvörður aldinn    fleinþing sækja,
2514	hróður stæra,    er inn styrskæði
2515	út úr jarðhelli    að mér sækir."
2516	Kvaddi hann orðum    hvern einstakan,
2517	hvata hjálmbera    hinsta sinni,
2518	svinna félaga:    "Sverð mundi ei bera,	[Sverð bæri eigi
2519	vopn móti ormi    ef vita mætti
2520	hversu með æru    efla má sigur,
2521	grimman greipa    sem Grendil forðum.
2522	Hygg eg hyrloga    heitan brenna
2523	anda eitraðan:    eg mun því bera
2524	barða og brynju.    Fyrir bjargs verði
2525	flý eigi fótmál,    en fram skal sótt
2526	ókleifa hamra;    auðna ræður,
2527	mjötuður manna hvers.    Móðigum huga
2528	geng mót gunnfloga,    en geypa eigi.
2529	Bíðið hér á bjargi    brynjum væddir,
2530	seggir vopnfimir,    hvor sælli verður
2531	eftir valstefnu    unda sinna
2532	okkar tveggja.    Ykkur ei nýtist
2533	og engum manna,    utan einum mér,
2534	við ógnlegan    afli deila,
2535	íþrótt efla.    Með orku skal
2536	að gulli ganga,    eða götva meguð
2537	frekan til fjörs    fylki ykkar."
2538	Upp nam við rönd rísa    reifur kappi,
2539	harður und hjálmi,    hjörserkur bar,
2540	að steinklifi    strangur trað,
2541	einn manna;    eigi rögum hent!
2542	Horfði á hamravegg    hann sem áður
2543	átti orustur    öðrum fleiri,
2544	hildiróstur,    þá með herjum gekk,
2545	sterkan steinboga;    straumur út
2546	braust af bergi,    brennanda flóð
2547	heitur hauðlogi;    hvergi mátti
2548	manngi óbrenndur    örskotsstundu
2549	dirfast að mæta    drekaloga.
2550	Þá fra brjósti    af bólginmóði
2551	hilmir Gauta    hreifði orðum,
2552	sterkan rómi;    stefnan dundi
2553	hvell og heil    við hamar gráan.
2554	Friður var úti,    févörður nam
2555	mannsins kall;    mjög var um seinan
2556	friðar að biðja.    Blásið var fram
2557	anda allfúlum    útúr steini,
2558	höðsvita heitum,    hauður dundi.
2559	Bragn und bergi    barðrönd lyfti
2560	grimmum gegn,    Gauta dróttinn;
2561	þá var hringnaður    hugarstríður
2562	sóknarður mjög.    Sverði brá
2563	góður hildingur,    gömlum laufa
2564	eggjarbitrum;    hvor öðrum sýndist
2565	banamaður    búinn vera.
2566	Hugrakkur studdist    við háa rönd
2567	auðar baldur,    þá ormur sveigður
2568	snúðigur hófst;    hervæddan beit.
2569	Eldspúandi    íbjúgur skreið
2570	skelfi móti.    Skjöldur þá bjarg
2571	lífi og limum    litla stundu
2572	mildings þjóðar;    þó minna en kaus.
2573	Fann þá fyrst    á fjörs dögum
2574	afli skeika,    auðnu synja
2575	hróðrar að hildi.    Hnefa reiddum
2576	Gauta dróttinn    grimman hæfði,
2577	ættarlaufa,    en egg slævðist
2578	björt á beini,    bits missti%,
2579	þegar þjóðannn    í þrautum var,
2580	nauðum seldur.    Nú var bjargvörður
2581	höggum egndur,    hrjúfur sinnis%,
2582	eldi spúandi    allt um kring,
2583	hrævarloga.    Hrópaði ei sigri
2584	Gautra gullvinur,    gunnbíldur sveik,
2585	nakinn brandur    né skyldi það
2586	járni árgóðu.    Eigi fúslega
2587	sá inn mæri    mögur Eggþjófs
2588	grundarvang    gaf úr hendi;
2589	vildi nauðugur    vistum fara
2590	í stað annan,    svo skal ýta hver
2591	lánsdaga láta.    Lengi beið eigi
2592	uns efðaféndur    aftur mættust.
2593	Fárillur févörður    fúlu andaði
2594	enn að nýju;    allt mátti þola
2595	kringdur eldi    sá er köppum réð.
2596	Héldu eigi hóp    handfélagar,
2597	né öðlinga húnar    hring stóðu,
2598	vígmannlega,    voru í holt flúnir
2599	fjöri forða.    Feiknmóður einum
2600	þó í sefa svall;    sifjungar mega
2601	engum bregðast    er þeir unna vel.
2602	Vígleifur að heiti,    Vésteins sonur
2603	ljúfur lindvegi    ljóði Skilfinga,
2604	Álfs ættniðji,    öðling sinn vissi
2605	undir herhjálmi    hita þjakaðan.
2606	Sæmda hann minnist    er sjálfum veittust,
2607	velhýstur garður    Vegmundingja,
2608	mannaráð öll    arfleifð föður;
2609	hamdi sig þá eigi,    greip hendi rönd
2610	gullna lind    og gamalt sverð
2611	það er ár var    Önundar laufi,
2612	sonar Óttars;    þeim sökótt varð,
2613	vinlausan útlaga    Vésteinn hjó
2614	mækis egg    og til mága bar
2615	hjálm bjartan,    hringabrynju,
2616	jötunsverð fornt;    fekk honum Áli
2617	hnigins frænda    hyrjarvoðir
2618	lét af höndum fús,    - né hefdna leitaði,
2619	þó bróðurbarns    bani væri.
2620	Gætti hann auðs    um árafjöld
2621	bílds og brynju,    uns bur vaxinn
2622	fremdir jók    sem hans faðir ár.
2623	Gaf honum með Gautum    gunnverjur,
2624	óf og allsnægtir,    aldurs genginn
2625	fram á feigs götu. -    Fyrsta sinni
2626	hetja ung    að hildarleikjum
2627	fylki dagsælum    fylgja skyldi.
2628	Brast ei áræði    né ættarlaufa
2629	slævðust eggjar;    sem ormur fann
2630	er þeir grimmlega    gengust að.
2631	Vígleifur mælti,    valdi orðum stað,
2632	sagði við sveina    - svall honum móður -:
2633	"Man eg þá tíð    er vér mjöð þágum,
2634	og þá hétum    vorum hlévarði
2635	er í bjórsal    oss baugum sæmdi,
2636	að þau vopn og verjur    vildum gjalda,
2637	yrði hann sem nú    í nauðum staddur,
2638	hjálm og hörð sverð.    Því oss hingað valdi
2639	í för þessa    af frjálsum huga,
2640	mærði oss hrósi,    og mér meiðmar gaf,
2641	að hann oss geirvega    góða taldi,
2642	horska hjálmbera, -    þó vor hlévörður
2643	afreksverk    aleinn kysi
2644	til lykta leiða,    lýða hirðir,
2645	því hann manna mestar    mærðir vann
2646	drýgðra dáða.    Er sá dagur risinn
2647	að mildingi vorum    megins er þörf,
2648	góðra þegna.    Ganga skulum fram
2649	hal til hjálpar,    er hiti þjáir,
2650	gim grimmlegt;    Guð sé mér vitni,
2651	ljúfara væri    líkama minne
2652	ásamt gullbýti    eldur faðmi.
2653	Né þykir mér reisn    að rendur berum
2654	heim aftur,    nema höfum áður
2655	fjanda fellt,    fjöri borgið
2656	Veðra hilmis.    Veit eg gjörla,
2657	eigi hlýðir    aleinn hann skuli
2658	Gauta lýða    svo grimmt þola,
2659	hníga til foldar;    skulum hjálm og sverð,
2660	brynju og böðskrúða    bera allir."
2661	Óð hann þá eiturmökk    undir hjálmi
2662	vinar vitjaði,    varp fram orði:
2663	"Ljúfur Bjólfur,    lát enn sem fyrr
2664	heit þín efnd    frá æskutíðum,
2665	að láta aldregi    meðan lífs værir,
2666	dóm þinn daprast;    skaltu dáðum reifður,
2667	öðling hugprúður,    öllu megni
2668	fjöri bjarga,    við fulltingi mitt."
2669	Að orðum enduðum    ormur trylltist,
2670	ólánsgestur    öðru sinni
2671	%fnæsti fáreldi    að féndum sínum,	[fáreldi fnæsti
2672	leiðum mönnum.    Í logum brann
2673	barðarönd,    brynja né mátti
2674	geirvega ungum    gera hlíf;
2675	mátti því ganga    undir mágs skjöld
2676	ungur fullhugi,    þá hans eigin var
2677	slóðum grandaður.    Gunnkonungur
2678	minntist enn frægðar    og af magni sló
2679	hildibíldi,    svo í höfði stóð,
2680	högg hnitmiðað;    hrökk Neglingur,
2681	sverðið% Bjólfs    sveik í stríði,
2682	gamalt gráeggjað.    Gafst honum eigi
2683	að járnslegin    egg mætti
2684	hildi þola;    hefi eg fregnað
2685	öðlings hönd    of sterk væri
2686	brandi hverjum,    er hann bar í sókn
2687	undum hertan;    eigi nýttist.
2688	Þá varð þjóðskæður    þriðju sinni
2689	eitur ormdreki    illskur fylldur,
2690	að ræsi réðst    þá rými gafst,
2691	heitur, höðefldur    að hjálsi greip,
2692	beit að beini;    blóðstokkinn
2693	lífsdreyra    lét úr æðum.
2694	Frá eg í nauðum    fylkis þjóðar
2695	ættar jarl    áræði sýndi,
2696	orku og mannvit,    áskapað.
2697	Hjó ei til höfuðs,    sá það hönd brenndi
2698	mætum manni,    en mági til liðs
2699	nágest þenna    hann neðar sló,
2700	seggur hervæddur    sökkti brandi
2701	gullinhjalta,    svo gimlogi
2702	út kulnaði.    Konungur aftur
2703	svefndoða brá    og saxi slæmdi
2704	bitru böðskörpu,    er við brynju hékk,
2705	öðlingur Veðra    á orm miðjan.
2706	Varp hann öndu%    en ormur fjörvi,
2707	þá fjanda fúlan    felldan höfðu,
2708	sifjungar báðir;    svo skyldi manna hver
2709	er í öngstað kemur.    Öðlingi	[Öðlingi varð
2710	sú varð sigurstund    síðust dáða,
2711	í heimi unnin%.    Holund sú gerðist	[drýgð.
2712	er honum jarðdreki    unnið hafði,
2713	sviða sollin;    sá hann og fann
2714	honum í brjósti    banvænt eitur
2715	inni ólgaði.    Öðlingur gekk
2716	víshyggjandi    að veggbroti,
2717	þar í sess settist,    sá jötunsmíð,
2718	hversu bogahvolf    brattsteinum fest
2719	aldfornan jarðsal    innan studdi.
2720	Hinn þá höndum    hjördreyrugum
2721	þjóðar milding    að þrotum kominn,
2722	vindróttin sinn,    vatni jós
2723	hildi saddan    og hjálmi lyfti.
2724	Bjólfur mælti -    þó benjar sviðu,
2725	ólífs undir,    ofgerla vissi
2726	að honum lífdagar    uppi voru,
2727	jarðar yndi;    allt var á hvörfum
2728	dægrarím,    dauði nærri -:
2729	"Syni mínum    selda eg af höndum
2730	gunnverjar mínar,    ef gefist hefði
2731	erfivörður,    ættar niðji
2732	míns eigin lífs.    Eg var lýða stýrir
2733	fimmtíu vetur;    fannst engi konungur
2734	nálægra ríkja    að nokkur þeirra,
2735	þyrði mér á hendur    með hernaði fara,
2736	eggleiki þreyta.    Á óðali sat
2737	um æviskeið,    undi hlutskipti,
2738	vakti ei sverðagný    né svarið hefi
2739	eiða órétta.    Alls má eg þessa
2740	feginn minnast,    þá fjör er á sinnum;
2741	fær eigi að sök mér    fyrða Alvaldur
2742	að myrt hafi    mína ættingja,
2743	er eg aldur legg.    Lát þú hvatað
2744	hoddfeng skoða    und hörðum steini,
2745	Vígleifur ungi,    meðan ormur liggur
2746	svæfður sárum,    frá silfri lattur.
2747	Flýt nú för    svo fésjóð aldinn,
2748	gullinn auð líti,    grannt megi skoða
2749	fullsælu fjár,    svo fúslegar
2750	við meiðmar skínandi    mitt eg láti
2751	líf og lýðvöld,    er eg lengi hélt."
2752	Numið hef eg það,    niðji Vésteins
2753	eftir orðræðu    undaðs dróttins
2754	hlýddi helsærðum,    hringnet bar,
2755	brugðinn böðserk    undir berghvelfingu.
2756	Sá þá fagnandi    er með setum gekk,
2757	móðigur þegn    marga dýrgripi,
2758	gull glitrandi    um grundu lá,
2759	undur und veggi    við orms bæli,
2760	aldins óttufloga,    algullin stóðu
2761	fornmanna ker,    fágun vaðin%	[án fágunar(?)
2762	skúmi hulin;    hjálmur margur
2763	fallinn ryði,    fjöld armbauga
2764	slungin sörvi.    Sjóður jarðgrafinn,
2765	gull fundið    gerir oftlega%	[löngum
2766	úr horskum heimskan,    hirði sá er vill! -	[fundin hodd    úr horskum löngum	[heimskan gera,    hirði sem vill!
2767	Sá hann hanga    sigli algullið
2768	hátt yfir hoddum,    handverk mætast,
2769	með listum fléttað;    ljóma bar af
2770	svo að helli vel    hyggja mátti,
2771	auðæfi skoða.    Ormur neinn
2772	sást þar hvergi,    sá var egfgjum numinn.
2773	Frá eg í haugi    hoddum rændi,
2774	aldinni jötnasmíð    einn manna,
2775	að barmi lagði    buðka og ker
2776	að eigin vild;    eins hermerki
2777	bákna bjartast.    Bíldur hlýddi
2778	- járn var í eggju -    aldins hlévarðar,
2779	þann er meiðmar    mundum varði
2780	langtímum,    logum ýrði
2781	heitum yfir auð%,    hrollúðigur	[hodd,
2782	um lánætti,    uns lagður svalt.
2783	Ármaður hraðar    aftur ferðum%,	[för,
2784	hlaðinn gersemum;    honum lék í mun
2785	hvort aftur kominn    kvikan fyndi
2786	á vangstað    Veðra landrögni
2787	örþrota,    hvar einan lét.
2788	Meiðmar færði    mildingi góðum,
2789	dróttin mæran    dreyrgan fann
2790	aldurs örvænan;    aftur lét
2791	vatni ausinn,    uns orðræða
2792	frá barmi braust.    Bragningur mælti
2793	- þreyttur leit    við þingum gullnum -:
2794	"Fyrir meiðmar þær    manna vini
2795	Alvaldi þökk    orðum heilum,
2796	Drottni eilífum,    að eg augum skoða,
2797	og veittist mér    virðum mínum
2798	%fyrir sveltudag    feng þann sækja.
2799	Nú hef eg gullfeng    goldið dýran
2800	fjörlotum mínum,    ver fulltrúi
2801	lýðum lands;    má ei lengur dveljast.
2802	Lát mér höðdrengi    haug byggja
2803	bálför eftir bjarta    að brimnesjum;
2804	skal hann til minja    mínum þegnum
2805	háttgnæfandi    að Hvalsnesi,
2806	hann svo sæfarar    síðan kalli
2807	Bjólfshaug,    er byrðingum sigla
2808	leiðarlausir    langa flóðvegu."
2809	Tók þá af hálsi    hring algullinn
2810	göfugur hilmir,    gaf hann þegni,
2811	ungum geirvega,    gullinn hjálm,
2812	baug og brynju,    bað njóta vel -:
2813	"%Þú ert endastuðull    ættar vorrar,	[Endaleif þú ert    ossu kyni,
2814	Vegmundingja;    var burtu svipt
2815	mínum ættingjum    að örlagadómi,
2816	vöskum hetjum;    verð eg eftir fylgja."
2817	Það var öldruðum    orða síðast
2818	frá brjósti liðið,    áður á bál færi,
2819	heitan höðloga,    honum úr brjósti
2820	sál vitjaði    sannrar dýrðar.
2821	Sú var ganga    guma ungum
2822	erfiðlegust,    er að jörðu sá
2823	þann er ljúfastur    lifði til enda
2824	bljúgan hníga.    Bani hans lá,
2825	ólmur jarðdreki    aldri ræntur;
2826	böls er honum beðið.    Baughodd lengur
2827	ormur vábeygður%    vakta né mætti,
2828	því hann undajárns    eggjar námu,
2829	harður og hrjúfur    hamraður laufi,
2830	var því víðflogi    vígður undum
2831	á hauður hniginn    hoddum nær.
2832	Mátti ei loft lengur    listum fara
2833	um óttutíð    auð stærandi
2834	vofulíki,    var að jörðu felldur
2835	fyrir handafli    herjastýris.
2836	Hvar í landi    haft mun fyrir satt
2837	svo megindjarfur    manngi væri,
2838	þó dáðir flestar    drýgja kynni,
2839	að við eiturskæðan    etja þyrði,
2840	eður hringsal    höndum fara,
2841	ef vakinn hefði    á verði fundið
2842	búa bergsalar.    Bjólfur hlaut
2843	dróttmeiðmar dýrar    dauða gjalda;
2844	eina stund báðum    var á enda runnið
2845	lífskeið lánað.    Né þá lengi beið
2846	að hildilatir    úr holti kæmu,
2847	tryggðrofar    tíu saman,
2848	er ei dyrfðust fyrr    dörrum leika
2849	Þá manna dróttinn    var í mestri nauð%;	[þörf
2850	skammslegnir nú    skildi báru,
2851	gunnvæddir    hvar hinn gamli lá;
2852	litu Vígleif,    hvar laraður sat,
2853	fótliðs kappi    und frænda öxlum,
2854	reyndi vatni vekja;    varð ei að því.
2855	Mátti ei á jörðu,    þó að munum væri,
2856	foringja fremstum    við fjör halda,
2857	né Alföður    áformum breyta;
2858	dómur Guðs    dáðum ræður%
2859	guma sérhvers,    sem hann gerir enn.
2860	Voru þá ungum    andspjöll köld%
2861	þeim er áður    urðu hugstola.
2862	Mælti Vígleigur    Vésteinssonur,
2863	hjartahryggur    - horfði við óljúfum -:
2864	"Hlýtur hver segja    er satt vill inna%,
2865	að dróttinn sá    ykkur dýran gaf
2866	stríðsskrúða,    er skrýðist nú,
2867	og að ölbekkjum    oftlega seldi
2868	hallarsetum    hjálm og brynju,
2869	þegnum sínum,    er þrúðlegasta
2870	fjær og nær    finna kunni -,
2871	gjörvöllum sá hann    gunnvoðum þeima
2872	á glæ kastað,    er kom til víga.
2873	Fylkir að engu    förunautum
2874	hrósa þurfti;    en honum unni Guð,
2875	sigurdjarfari,    að hann sjálfs hefndi
2876	einn með eggju,    er á reyndi.
2877	Honum lífvörð eg    lítinn mátti
2878	gefa að gunnverkum    gerði þó
2879	eftir mætti    mági að veita,
2880	miður þó en sæmdi%;    sverði eg sló
2881	fjandníðing,    fúrr dvínaði,
2882	er af vitum vall.    Verjendur fáir
2883	þryngdu um þjóðan    á þrautastundu.
2884	Nú skal silfur þegið    og sverð gefið,
2885	óðalgóss allt    yðvart kyn
2886	láta af höndum;    landflótta mun%
2887	%ættgarður yðvar    allur% saman
2888	örbirgur hvarfa,    þá höfðingjar
2889	flótta yðvarn    fregna víða,
2890	dómlausa dáð.    Dauðum er sælla
2891	ljóða hverjum    en líf við smán!
2892	Bauð hann leikslokum    lýsa skyldi
2893	að hamravígi,    hvar herliðar%
2894	morgunlangan dag    móðugir biðu,
2895	vaskir randhafa,    vonar milli og ótta,
2896	hvort hniginn væri    eða á heimleið snúinn
2897	ljúfur hilmir.    Leyndi sá engu
2898	nýrra spjalla,    er að núpi reið,
2899	einarður hvað    svo allir heyrðu:
2900	"Nú er vilgjafi    Veðra ljóða,
2901	dróttinn Gauta,    á dauðsbeð lagður,
2902	í val hniginn    fyrir verknað orms,
2903	honum á hlið aðra    erfðafjandi
2904	saxbenjum nístur;    sverði né mátti
2905	illyrmi þvísa    á engan veg
2906	undir vekja.    Vígleifur sat
2907	yfir Bjólfi    bur Vésteins,
2908	ungur yfir ólifðum    öðrum tveim,
2909	heldur líkvöku    hugartvistur
2910	ljúfum og leiðum.    Nú má lýðum vænta
2911	kjara kaldra,    alls kunnugt verður
2912	Frökkum og Frísum    fall konungs,
2913	óhapp orðið%.    Urðu rógsmál	[fregna.
2914	hörð með Hugum,    þá Hugleikur kom
2915	færði flota    til Frísa lands,
2916	hvar hann Hetverjar    að hildi unnu
2917	her óvígum    mót hilmi öttu,
2918	uns brynjuvarinn    bugast hlaut,
2919	féll með fótliðum;    feng skipti
2920	engum með ítum.    Oss var síðan
2921	Meróvinga    mildi ókunn. -
2922	Er af Svíaþjóð%    sifja né tryggða	[Svíþjóðu
2923	vætki að vænta;    víða er kunnugt
2924	að Angantýr    aldri sneyddi
2925	Hákon Hreiðarsson    að Hrafnaviði,
2926	er í ofmóði    aðför gerðu
2927	Gauta lýðir    gunn-Skilfingum.
2928	Hetja aldinn    Óttars faðir
2929	heimaharður    honum öndu sleit,
2930	banaði sæfara,    brúði frelsti
2931	hnigna að aldri    hnossum rænda,
2932	var hún Ála móðir    og Óttars beggja;	[Ála móður
2933	fylgdi svo eftir    fjanda liði,
2934	uns þeir náðu    með erfiði
2935	að Hrafnaholti    hlévarðarlausir%.	[utan hlévarðar.
2936	Setti vörð um sára    og sverðum slegna
2937	undaða, örmagna;    illu hótaði
2938	öld þröngdri    er þryti nótt,
2939	kvaðst þeim að morgni    mækiseggjum
2940	eyða skulu,    öðrum á gálgatré
2941	fuglum að gamni.    Gafst aftur von
2942	%lundsárum,    þá lýsti af degi,	[ímunsárum,    nær eldi af degi,
2943	og þeir Hugleiks    horn og lúðra
2944	gjalla heyrðu    og góður kom,
2945	fanginna þegna    fylgdi sporum.
2946	Sverðaþing blóðugt    Svía og Gauta,
2947	virða vígspjöll    víða spurðust,
2948	hvorir mót öðrum    hjuggust á.
2949	Fór þá foringi    með fylgd sinni,
2950	fjölmóðigur    að festarsetri,
2951	aldinn Angantýr    undi kyrrðum;
2952	vissi Hugleiks    vit og snilli
2953	hreysti og herkænsku;    því hugði trauðla
2954	ætti við sæmenn þá    sakarafl,
2955	hafsiglendum    hodd mætti verja,
2956	börn og brúði;    borga sinna
2957	vitjaði aldinn.    Var þá enn sótt
2958	að Svía herjum,    Hugleiks merki
2959	þrúðvangi þeima    þröngva gerði,
2960	þegar Gautar    að garði fóru.
2961	Varð þá Angantýr    eggjum sverða,
2962	hárumgrár,    hörfa undan,
2963	og hildingur    hlíta mátti
2964	Ívars eindæmi.    Ófriðlega
2965	Úlfur Vanráðsson    vopni hann rjáði,
2966	dreyri heitur    und hári spratt,
2967	högg hæfði.    Hvergi æðraðist
2968	gamall Skilfingur,    er galt í flýti
2969	högg með öðru    hinu meira,
2970	færis neytti    fylkir þjóðar.
2971	Mátti ei inn snjalli    mögur Vanráðs
2972	öldnum karli    endurgjalda,
2973	er hjálm honum    á höfði klauf,
2974	svo blóði drifinn    bugast hlaut,
2975	féll á foldu.    Var þó feigur eigi,
2976	né dauður alls,    þó dreyrði und.
2977	Harður lét þá Ívar    Hugleiks kappi
2978	mæki breiðan,    er hans bróðir lá,
2979	fornan laufa    frægan hjálm
2980	yfir barðrönd brjóta;    bugaðist ræsir,
2981	þjóðar fylkir    fjör sitt lét.
2982	Batt margur ben    bróður öðrum,
2983	skjótt hann báru    burtu þaðan,
2984	úti var orrusta%,    auður valur.
2985	Rændi á meðan    riddari hinn,
2986	nam af Angantý    járnbrynju,
2987	hjaltbúið sverð    og hjálm ið sama,
2988	%hárs herskrúða    Hugleiki bar.	[herskrúða hnigins
2989	Greip hann við gripum    og góðum hét
2990	fyrir liðsemd launum,    loforð efndi;
2991	galt þeim gunnfylgd    Gauta dróttinn,
2992	Hreiðars niðji,    þá heim kom,
2993	Ívari og Úlfi,    með ófi meiðma,
2994	hvorn hann sæmdi    hundruðum þúsunda
2995	landa og luktra bauga,-    lastaði engi
2996	maður innan Miðgarðs,    mærðust dáðir;
2997	Ívari og% gaf hann    einkadóttur,	[Ívari gaf hann
2998	húsi til hróss    og halds vináttu.
2999	Þessi er fæð sú    og fjandskapur,
3000	ófriður með ítum,    er eg óttast hefi,
3001	sækja muni oss    Svía lýðir,
3002	er þeir fregna    fylki vorn
3003	aldurlausan,    þann áður varði
3004	auð og ríki    fyr óvinum,
3005	að hetjum föllnum    hvatra sæ-Gauta,
3006	þjóð auðgaði,    uns að lokum
3007	féll sem hetja.    Nú skal hinsta sinni
3008	öðling vorn    augum skoða,
3009	og hefja héðan    þann oss hodda gaf,
3010	á bál búið.    Berum ei hlut lítinn
3011	á hilmis hyr,    því hér við óf
3012	eru hoddmeiðmar    hörðu keyptar,
3013	og nú að síðustu    sjálfs fjöri
3014	bjartir baugar;    bál þeim eyði,
3015	eldur slyngvi, -    svo engi manna
3016	beri til minja,    né mær fögur
3017	hafi% að hálsi    hring aldýran,
3018	heldur gleðivana    og gulli rænd
3019	oft og einatt    óland troða,
3020	nú, þá hetja vor    hlátur lagði,
3021	glaum og gamanmál.    Því mun geir margur
3022	morgunkaldur    mundum undinn,
3023	í höndum greyptur,    né mun hörpuslagur
3024	vekja hölda,    en hrafn svartur
3025	yfir feigum fús    fjölmargt ræða,
3026	erni inna    hvar æti fann,
3027	er hann með vargi    val rændi."
3028	Seggur djarfur    segja gerði
3029	leiðum spjöllum frá,    laug sá engu
3030	orða né örlaga.    Allir risu;
3031	gengu ókátir    til Arnarness%,	[Arnarstapa,
3032	sjónum úrigum    undur skoða.
3033	Fundu í sandi    af fjörvi leystan
3034	hvílbeð halda    þann er hringa gaf
3035	áður á tíðum.    Þá var endadægur
3036	góðum gengið,    gunnkonungur,
3037	Veðra fylkir    með frægðum dó.
3038	Litu  þar einnig    ljóta vætti
3039	orm á vangi,    viðurstygglegan,
3040	leiðan liggja;    var logdreki
3041	grimmur, grályndur    glóðum sviðinn;
3042	full fimmtíu    fet mældist
3043	hvar lagður lá;    loftfarar þreytti
3044	niðdimmar nætur,    niður svo fór,
3045	í gren sér stakk;    en nú% steindauður
3046	vargbælis    vistar missti%.
3047	Stóðu hjá honum    staup og ker,
3048	dýrleg bjóð    og dökkvir brandar,
3049	ryði etnir%    sem jarðfaðmi	[ryði orpnir
3050	þaktir væri    þúsund vetra.
3051	Arfur var þessi    jörmunlegur
3052	gull fornmanna    galdri varið%,	[slungið,
3053	úr þeim hringasal    heimta né mátti
3054	guma nokkur    nema Guð sjálfur,
3055	sigurguð sannur    seldi þeim er vildi
3056	- hann er mann hlíf -    hoddsal lét opinn
3057	þeim einum virða,    er verður þótti.
3058	Engum duldist,    ólánssamt varð
3059	þeim, með órétti    innan veggja
3060	góðmunum leyndi.    Gætir sló
3061	til ólífis einn;    öðru sinni
3062	vígs þess hefnt.    Veit engi hvar
3063	ofurhugi sá    að endingu
3064	líf sitt lætur,    er lengur né má
3065	maður með mönnum    mjöðsal byggja.
3066	Svo fór Bjólfi    er bjargs vörð
3067	sótti til saka;    sjálfur né vissi
3068	hví veraldarhlut    varð að láta.
3069	Allt að dómsdegi,    dýrt höfðu svarið
3070	þjóðmæringar,    er þetta földu,
3071	skyldi seggur hver    að syndarlaunum
3072	heftur í hörgi    heljarböndum,
3073	vömmum kvalinn,    ef vang þenna rændi.
3074	Engi gullhvatur    gjörla hafði
3075	arfleifð þeirra alla    áður skoðað.
3076	Vígleifur mælti,    Vésteins sonur:
3077	"Oft margir    fyrir eins vilja
3078	mega illt þola,    sem oss fór nú.
3079	Máttum vér ei kenna    konungi vorum,
3080	ríkis hirði    ráð einhlítt,
3081	á vit ei ganga    gullvarðar,
3082	en láta hann liggja    hvar hann lengi var,
3083	virki una    til veraldar enda,
3084	hlut sínum halda.    Nú má haugfé sjá
3085	harðlega fenginn;    forlög römm
3086	þjóðkonung vorn    þangað leiddu.
3087	Var eg inni þar    og allan sá
3088	fengsal götvaðan,    þá í færum var,
3089	griðlega eigi    ganga veittist
3090	undir hvelfingu.    Hreif eg í skyndi
3091	mundum báðum    meginbyrði
3092	fagurra gripa,    færði út hingað
3093	mínum konungi.    Kvikur var enn
3094	%vitur og skýr;    velmargt sagði,
3095	aldinn helsjúkur    heilsan sendi
3096	ykkur bað sér vinna    að vina siðum
3097	á bálstað    breiðan haug,
3098	mikinn og hávan,    sem hann manna var
3099	hetja víðfrægust    vítt of jörðu
3100	meðan ríkri byggð    ráða mátti.
3101	Vitjum nú enn    öðru sinni,
3102	að sjá og kanna    sjóð fágætan,
3103	undur innan veggja;    %ykkur vísa leið
3104	svo eigin augum    auð skoðið,
3105	bauga og breitt gull.    Börur görvar
3106	til reiðu verði,    þá vér komum út,
3107	og fylki vorn    færum þangað,
3108	lofaðan mann,    hvar hann lengi skal
3109	ins Alvalda    umsjá falinn."
3110	Lét þá boðið    bur Vésteins
3111	úr hópi hermanna,    höldi mörgum,
3112	búeigendum,     að þeir bálviðu
3113	úr fjarska færðu,    fólkráðanda
3114	Þeim inum góða.    "Nú skal glatt loga
3115	æsast eldur blár    jarli vígmanna,
3116	þeim er járna skúr    jafnan þoldi,
3117	þá stormur skeyta    af strenjum hvein,
3118	skjaldborg yfir,    skefti nýttist
3119	flaugum fjaðrageir    fylgdi eftir."
3120	Lét þá inn vísi    Vésteins bur
3121	kvadda til fylgdar    konungs þegna
3122	sjö saman,    þeirra svinnasta,
3123	áttundi sjálfur,    und óvinar þak,
3124	hildirekkur%    í höndum bar
3125	eldblys logandi,    sá á undan gekk.
3126	Þá var eigi hlutað    hver hirða skyldi,
3127	þegar óvarinn    auð þenna
3128	seggir sáu    í sali bíða,
3129	liggja á lausu;    lengi né syrgðu
3130	að svo flótlega    færðu út
3131	dýrar meiðmar;    dreka þeir hrundu
3132	af björgum fram,    létu bylgjur nema,
3133	flæði faðma    fémuna hirði.
3134	Var undnu gulli    á vagn hlaðið,
3135	auði ómældum,    öðlingur borinn,
3136	hildingur hár    að Hvalsnesi.
3137	Honum þá reiddu    rekkar Gauta
3138	eld á jörðu    óveiklegan,
3139	hjálmum hengdu,    hildibörðum,
3140	brynjum björtum,    sem bón hans var;
3141	lögðu þar í miðju    mæran hilmi
3142	höldar harmandi,    hlévörð ljúfan.
3143	Þar á bergi upp    báleld mikinn
3144	kveiktu virðar;    viðarreykur steig
3145	dökkur af báli,    dynur elda
3146	kveinan blandaðist    -kyrrðist vindur-
3147	uns beinhylki    brotið hafði
3148	hyr að hjarta.    Hyggjuþungir
3149	menn hörmuðu    mildings fall.
3150	Kvað þá harmljóð    kona af ætt Gauta
3151	minni Bjólfs,    bundinhára,
3152	söng sorgarstef,    söng oftlega,
3153	kvað hún harmdaga    harða í vændum,
3154	mannfall mikið,    morðöld, vargöld,
3155	hneisu og herleiðing.    Himinn svalg reyk.
3156	Gerðu þá upp    Gauta lýðir
3157	haug yfir hlíð    var hár og breiður,
3158	vegförum    vítt um séður,
3159	og timbruðu    á tíu dögum
3160	böðreifs bákn;    um brunna leif
3161	urpu hvelfingu,    alls haglegast
3162	fjölvísir menn    fremja máttu.
3163	Bára þeir í haug    bauga og men,
3164	gripi þá alla,    sem af ormi fyrr
3165	níðhöggir menn    numið höfðu;
3166	létu jörð geyma    jarla skart,
3167	gull og gimsteina,    að það gerist aftur
3168	öllum ónýtt    sem það% áður var.	[sem áður var.
3169	Riðu haug kringum    rekkar djarfir,
3170	öðlinga synir,    alls voru tólf,
3171	skyldu klökkvir kveða    konungs torrek,
3172	harmljóð fluttu    og hilmis erfi;
3173	mærðu hugrekki    og hetjudáðir,
3174	verk hans dæmdu,-    að verðugu,
3175	vindrottin sinn    vegsama orðum,
3176	harma í hjarta,    þá honum er skapað
3177	líkam sinn    að láta eftir.
3178	Svo kvöddu grátnir    Gauta lýðir
3179	hlévarðar hrör,     hallarnautar;
3180	kváðu verið hafa    veraldar konung
3181	manna mildastan    og megingöfgastan,
3182	ljúfastan lýðum    og lofgjarnastan.